Laurowiśnia – jak sadzić, kiedy kwitnie, odmiany. Jakie wymagania ma laurowiśnia?
Laurowiśnia wschodnia to zimozielony krzew, który w Polsce uprawiany jest jako roślina ozdobna. Laurowiśnia charakteryzuje się gęstym pokrojem, ciekawym ulistnieniem i niewielkimi wymaganiami uprawowymi. Jakie wymagania ma laurowiśnia? Która laurowiśnia jest najlepsza na żywopłot? Sprawdzamy.
Autor: Getty Images
Odmiany laurowiśni, które będą chlubą każdego miłośnika naturalnych żywopłotów to między innymi: Caucasica, Reynvaanii, Rotundifolia, Genolia czy wspomniana już odmiana Otto Luyken.
Spis treści
- Laurowiśnia wschodnia (Prunus laurocerasus)
- Kiedy kwitnie laurowiśnia?
- Laurowiśnia na pniu
- Laurowiśnia do donicy
- Laurowiśnia – odmiany
- Która laurowiśnia jest najlepsza na żywopłot?
- Laurowiśnia – uprawa i pielęgnacja
- Laurowiśnia - jak sadzić?
- Laurowiśnia – podłoże i stanowisko
- Laurowiśnia wschodnia – cięcie
- Laurowiśnia – rozmnażanie
- Laurowiśnia – zastosowanie
- Laurowiśnia. Zdjęcia
Laurowiśnia wschodnia (Prunus laurocerasus)
Laurowiśnia wschodnia (Prunus laurocerasus) w naturalnych warunkach występuje w umiarkowanym klimacie Azji Mniejszej, na Kaukazie i Bałkanach. Jako roślina dzika osiąga wysokość nawet 10 m!
W Polsce uprawiana jako krzew ozdobny w ogrodach, gdzie raczej nie przekracza 4 metrów wysokości. Liczne badania i obserwacje wykazały, że najbardziej sprzyjające warunki klimatyczne dla laurowiśni w naszym kraju to jego zachodnie rejony (chociaż prawda jest taka, że ten krzew nie ma większych problemów ze wzrostem w naszym klimacie).
To, co najbardziej przyciąga uwagę w laurowiśni to jej pokrój oraz liście. Gęsty i rozłożysty krzew tworzy rozgałęzione, wznoszące się ku górze pędy pokryte mnóstwem dużych, lancetowatych liści przypominającymi liście wawrzynu (stąd nazwa). Liście laurowiśni od strony zewnętrznej są ciemnozielone i błyszczące, a od spodu – jaśniejsze, matowe z widocznym użyleniem.
Laurowiśnia wschodnia jest krzewem zimozielonym, co oznacza, że nawet w okresie jesienno-zimowym nie traci liści. Dzięki temu możemy cieszyć oczy jej pięknym wyglądem przez cały rok!
Kiedy kwitnie laurowiśnia?
Laurowiśnia kwitnie od kwietnia do maja (czasem nawet do czerwca). Jej drobne białe kwiaty są małe, zakończone wystającymi pręcikami. Kwiaty zebrane są w gęste, puszyste i długie kwiatostany, które pięknie kontrastują z głęboką zielenią liści.
Gdy laurowiśnia wschodnia przekwita, w miejscu kwiatów pojawiają się jajowate lub kuliste, ciemne owoce zebrane w grona (zazwyczaj w sierpniu). W stanie surowym są trujące, jednak po obróbce termicznej mogą posłużyć jako baza to przyrządzania dżemów i konfitur.
UWAGA! Polski klimat nie zawsze pozwala na zawiązanie owoców, więc nie należy nastawiać się na obfite owocowe plony.
Laurowiśnia na pniu
Laurowiśnia jest z natury dość rozłożystym i ekspansywnym krzewem, dlatego doskonale nadaje się na szczepienie na wysokich pniach. Laurowiśnia na pniu pozwala uzyskać piękny pokrój z bujną koroną na podwyższeniu (długi, stabilny pień).
Laurowiśnia na pniu to opcja idealna na przykład do mniejszych ogrodów czy tarasów, a nawet balkonów, gdzie roślinę szczepioną na pniu można posadzić w donicy.
Laurowiśnia do donicy
Laurowiśnię można też uprawiać w donicy, nadają się do tego odmiany niskorosnące, o których piszemy poniżej. Jeżeli jest taka możliwość, to laurowiśnię uprawianą w donicy najlepiej na zimę przenieść do widnego i chłodnego pomieszczenia. W tym czasie należy ją umiarkowanie podlewać. Krzew ten faktycznie nie jest zupełnie odporny na mróz i w czasie srogiej zimy może przemarznąć. Szczególnie narażone na to są rośliny uprawiane w pojemnikach, których korzenie rosną w niewielkiej ilości ziemi.
Laurowiśnia – odmiany
Laurowiśnia wschodnia ma wiele odmian. Wśród najpopularniejszych znajdziemy m.in. krzewy:
- zimoodporne / mrozoodporne,
- idealne na żywopłoty,
- szybkorosnące,
- niskorosnące.
Laurowiśnia jest dość odporna na mróz i nie traci liści na zimę, jednak odmiany takie jak Caucasica, Zabeliana, Winterstar, Schipkaensis, Brenella, Otto Luyken, Serbica czy Herbergii wykazują szczególną wytrzymałość, jeśli chodzi o minusowe temperatury.
Jeśli szukamy laurowiśni, która rośnie szybko (np. roczny przyrost wynosi ok. 70 cm), warto bliżej zapoznać się z odmianami: Diana, Hibani, Caucasica.
Szukając laurowiśni, która sprawdzi się jako roślina okrywowa, idealna do obsadzania powierzchniowego, warto przyjrzeć się tym, niskorosnącym (i często również wolnorosnącym) odmianom: Castlewellan, Mount Vernon, Cherry Brandy, Miniredia, Goldglanz.
Pozostałe odmiany laurowiśni, które warto mieć w swoim ogrodzie to m.in. Etna, Tico czy Greenpeace.
Która laurowiśnia jest najlepsza na żywopłot?
Odmiany laurowiśni, które będą chlubą każdego miłośnika naturalnych żywopłotów to między innymi: Caucasica, Reynvaanii, Rotundifolia, Genolia czy wspomniana już odmiana Otto Luyken.
Laurowiśnia – uprawa i pielęgnacja
Laurowiśnia nie jest trudną rośliną w uprawie i pielęgnacji. Wystarczy zapewnić jej odpowiednie warunki glebowe, umiarkowany dostęp do naturalnego światła, a zimą – ochronę przed dużym mrozem, a odwdzięczy się nam pięknym i zdrowym wyglądem.
Laurowiśnia - jak sadzić?
Sadzonkę laurowiśni najlepiej posadzić wiosną lub jesienią. Ziemia powinna być spulchniona, a sam dołek na tyle obszerny, by korzenie laurowiśni miały wystarczająco dużo miejsca na swobodny rozrost.
Warto, już po obsypaniu i przyklepaniu ziemi wysypać warstwę ściółki z kory, która pomoże dłużej utrzymać wilgoć i zapewni laurowiśni na start sporą dawkę składników pokarmowych.
Po wysadzeniu laurowiśni krzew należy obficie podlać. Ponownie roślinę podlewamy, gdy wierzchnia warstwa ziemi całkowicie przeschnie.
Laurowiśnia – podłoże i stanowisko
Laurowiśnia dobrze rośnie zarówno w miejscach słonecznych, jak i półcienistych i zacienionych. Krzew nie znosi mocnego słońca, dużego mrozu i silnego wiatru. Jeśli chcemy posadzić laurowiśnie w sąsiedztwie innych drzew, możemy to zrobić bez obaw – laurowiśnia wschodnia dobrze radzi sobie z konkurencją, a jej głębokie korzenie odnajdą się nawet w gęstej plątaninie korzeni takich ekspansywnych drzew jak klon czy brzoza.
Jeśli chodzi o glebę, laurowiśnia również nie ma bardzo dużych wymagań i może dostosować się do większości warunków (za wyjątkiem bardzo suchych i zbitych stanowisk). Roślina lubi ziemię próchniczą, gliniastą i żyzną. Idealna dla laurowiśni gleba powinna być przepuszczalna, stale lekko wilgotna i o zasadowym lub obojętnym pH.
Laurowiśnia, mimo swoich mrozoodpornych właściwości, preferuje raczej ciepłe, osłonięte od wiatru stanowiska. Jesienią i zimą warto krzew osłonić matą lub włókniną – zwłaszcza jeśli laurowiśnia jest wciąż młodym okazem. W przypadku przemarznięcia, zazwyczaj wystarczy na wiosnę laurowiśnie przyciąć, a powinna w szybkim czasie wrócić do siebie i odbić.
Laurowiśnia wschodnia – cięcie
Laurowiśnia doskonale znosi cięcie i formowanie. Pędy można przycinać praktycznie o każdej porze roku, chociaż najlepiej robić to po kwitnieniu, a więc wczesnym latem (czerwiec-lipiec).
Laurowiśnia – rozmnażanie
Laurowiśnię bardzo łatwo możemy też rozmnożyć. Jednym z najpopularniejszych sposobów na rozmnażanie laurowiśni jest ukorzenienie sadzonki (zebrane podczas letniego przycinania). Taki pęd albo sadzimy w wilgotnym, próchniczym podłożu, albo zanurzamy w ukorzeniaczu, a następnie sadzimy do gruntu (ten sposób jest szybszy).
Laurowiśnia – zastosowanie
Aranżacja ogrodów z laurowiśnią w roli głównej to zadanie proste i bardzo przyjemne. Już sam pokrój i wygląd tego krzewu daje ogromne możliwości aranżacyjne: roślinę możemy ustawić jako soliter na tle ściany czy na trawniku. Możemy też dowolnie ją przycinać, formować ciekawe kształty lub wykorzystać laurowiśnię jako naturalny, zielony żywopłot.
Ciekawym pomysłem jest też utworzenie różnorodnych gatunkowo kompozycji z laurowiśnią i innymi krzewami ozdobnymi lub roślinami o intrygującym pokroju, np. paprociami, funkiami, rodgersjami, azaliami, różanecznikami, hortensjami czy iglakami (także szczepionymi na pniu!).
Laurowiśnia. Zdjęcia
Autor: Getty Images
Odmiany laurowiśni, które będą chlubą każdego miłośnika naturalnych żywopłotów to między innymi: Caucasica, Reynvaanii, Rotundifolia, Genolia czy wspomniana już odmiana Otto Luyken.
