Komoda, szyfoniera, kredens, pomocnik kredensowy, bufet i witryna. Zdjęcia

W aranżacji salonu (Cuckooland.com) wykorzystano naturalne materiały: drewno, wiklinę, skórę i wełnę. Tę szorstkość wystroju podkreśla także komoda zrobiona z surowego drewna. Jest płaska i długa, wsparta na wysokich metalowych nogach. Dzięki temu wygląda lekko, właściwie mogłaby także wisieć. Ścianę nad nią zagospodarowano lustrem i (co ciekawe) wiszącą rośliną oraz lampionami. Całości dopełniają biurkowa lampa i kilka drobiazgów.

Na pewno do komód można zaliczyć rozmaite kombinacje szuflad z zestawionych w dowolną bryłę dawnych katalogów bibliotecznych czy aptecznych. Można je pomalować, dodać do nich ozdobne uchwyty lub napisy. Będą dobrze się prezentować w salonie, przedpokoju i kuchni. W naszych czasach modne stały się przeróbki tradycyjnych komód (zobacz np. meble francuskiej marki Grange, Sklep.grange.com.pl). Furorę zrobiły brzuchate komódki pomalowane
na dzikie kolory i szalone wzory. To zupełnie nowa jakość!

Obszerny hol zdobi oryginalna komoda z lat 20. XX wieku. Jest bardzo prosta, tylko reliefy na słupkach świadczą o inspiracji art déco. Żółty kolor jest nietypowy, być może mebel stanowił jeden z elementów lakierowanego kompletu sypialnianego. Łuszcząca się farba nie została odnowiona, właścicielom zależy na podkreśleniu, że ich komoda ma za sobą kawałek życia. Lustro w pozłacanej ramie także pozostawiono ze śladami wieloletniego użytkowania – takie detale dodają wnętrzu specjalnego smaku i wdzięku. Za to świąteczne dekoracje na komodzie bardzo nowoczesne i ascetyczne. Choć na dużym blacie można by zaszaleć i ustawić wręcz barokową kompozycję kipiącą blaskiem złota i brązu.

Współczesna szyfoniera z falistym frontem (aranżacja Dekoria.pl). Fala jest jedna, ale to wystarczy, by komoda stała się interesującym elementem wyposażenia. Warto postawić na niej lampę, dzięki wysokości mebla oświetli sporą część pokoju.

Lustro w stylu barokowym to także francuski wyrób, ale kupione aż w Oksfordzie. Delikatna półokrągła konsolka ma marmurowy blat. Ustawiono na nim wazon (Jotex.pl) i popiersie ceramiczne z nie istniejącego już sklepu Almidecor.pl.

Ściany wyłożono tapetą w prążki (Omexco), którą ładnie obramowują białe listwy przypodłogowe i sufitowe (NMC). Efektowna konsolka to wiejski drewniany stół przecięty na pół i pomalowany na czarno. Znaleziony na śmietniku stołek po odświeżeniu zyskał drugie życie. – Warto zwrócić uwagę na drzwi wewnętrzne – mówi właścicielka. – To chyba najtańszy model z Leroy Merlin. Zyskały na charakterze dzięki opasce z listwy wykończeniowej oraz nadprożu, które zrobił mój mąż.

Kuchnię zaaranżował pan domu, miłośnik wnętrz rustykalnych. Niemal wszystkie prace związane z wykończeniem oraz adaptacji mebli czy budową strefy gotowania sam wykonał. Rustykalna terakota na podłodze to także jego pomysł. Do dębowego bufetu dodano lustro (wyglądają, jakby stanowiły całość). Strefa gotowania nawiązuje do dawnych pieców kuchennych w wiejskich kuchniach.

Niewielki pomocnik kredensowy gra rolę osobnego mebla. Pani domu samodzielnie go podstylizowała techniką shabby chic.

Dębowy komplet jadalniany składający się z kredensu i pomocnika z okresu międzywojennego. Komplet do kupienia na Mebleartdesign.pl.

Kredens z pomocnikiem z okresu międzywojennego, dębowy. Do kupienia na Meble-ajdukiewicz.pl. 

W tym wnętrzu uwagę zwracają kredens z czeczotkowym frontem oraz piękna witryna z wyeksponowanym szkłem.

Wyjątkowy bufet z lat 30. ubiegłego wieku z najpiękniejszymi okazami kobaltowej porcelany z kolekcji pani domu. Nad bufetem obrazy, które są drugą pasją gospodyni. Portret mężczyzny w okularach namalował Aleksander Kruszewski, jego modelem był teść właścicielki – architekt. Na obrazie obok kobieta w futrzanym kołnierzu – to ona sama sportretowana przez gdańskiego malarza Andrzeja Lipniewskiego.

Naprzeciwko łóżka miejsce znalazł modernistyczny bufet (typ 1019) z 1962 roku. To projekt Rajmunda Teofila Hałasa produkowany w Jarocińskiej Fabryce Mebli. Wystawkę na blacie oświetla minimalistyczny kinkiet z IKEA. Trawy pampasowe pochodzą z @kwiatowytabor.

Wysoka szafka z przeszklonymi trzema bokami (Milsbo, IKEA) zaprojektowana przez Jonasa Hultqvista to świetny sposób na wyeksponowanie i jednoczesną ochronę ulubionych naczyń, szkła itp.

Angielska jodełka parkietu w miodowym odcieniu prezentuje się szlachetnie i ociepla wnętrze. Szaro-zielona kolorystyka wyposażenia dobrze się komponuje z wszech obecnymi roślinami. Poduszki na sofie zapewniają komfort i urozmaicają aranżację. Warto zwrócić uwagę na tę przypominającą liść – idealny prezent od rodziny dla „roślinoholików”. Pasiasta narzuta z połowy XX wieku należała niegdyś do dziadka Oli. Wnuczka z czułością obchodzi się z ciężką, tkaną materią ozdobioną frędzlami. Okno balkonowe przysłaniają szare zasłony (JYSK) na metalowym prostym karniszu. Z reguły jednak są odsłonięte, by domownicy mogli cieszyć się widokiem drzew i swoich balkonowych upraw. Po prawej stronie stoi przerobiona na szklarnię witryna Milsbo z IKEA przez gospodarzy. Mieści gatunki szczególnie wymagające oraz młode sadzonki. Szklarenka pomaga też przetrwać zimę niektórych roślinom (można je rotacyjnie wymieniać). 

Efektowna witryna z przesuwnymi drzwiami (Etienne, Loberon.pl).

Urządzenie segmentu okazało się niełatwą sprawą, bo… pani domu miała w głowie milion koncepcji! W końcu zdecydowała się na funkcjonalny styl skandynawski, lecz autorsko zindywidualizowany i ocieplony starociami (zróżnicowanymi wiekowo) oraz meblami i dodatkami przerabiany według własnych pomysłów i potrzeb. Główną bazą kolorystyczną aranżacji stały się odcienie ciemnej zieleni i musztardy. Za kanapą stoi witryna marki Gomera kupiona za grosze z powodu niemal niewidocznego wyszczerbienia.

Witryna Fabrikör (proj. Nike Karlsson, IKEA) z metalu i szkła. Z podświetleniem i szklanymi półkami jest idealna do eksponowania ładnych przedmiotów i tworzenia efektownych dekoracji.

Metalowa, minimalistyczna witryna (Rudsta, proj. H Preutz/F Wiersma, IKEA) odnajdzie się w aranżacjach w różnych stylach. Dodatkowo można przymocować zdjęcia, plakaty czy drobiazgi do tylnego panelu za pomocą magnesów.