Metamorfoza dwupoziomowego mieszkania z licznymi skosami – galeria inspirujacych zdjęć

Perspektywę części wypoczynkowej salonu zamyka czarna ściana, przy której ustawiono niski drewniany regalik pełniący funkcję mebla RTV.  Wśród grafik znika telewizor, nie narzucając się, gdy nie jest potrzebny. Drewniana dekoracja Oko, to praca A. Sieroń z Na-ha-ku.pl. Wisząca biblioteczka widoczna w głębi oraz kinkiety niczym lampy kreślarskie to kolejne czarne akcenty przykuwające uwagę. Szafo modułową sofę, która co i rusz zmienia konfigurację, uzupełniają fotel uszak i rattanowy z szarymi poduszkami, by pasował do całości. Nowoczesny stolik kawowy dostał do towarzystwa stolik pomocnik w postaci prawie dwustuletniej konsoli odziedziczonej po pradziadku pani domu. Stoi na nim lampa SAwa (Kaspa). Idealnie pasuje do kolorowej mozaiki zdobiącej blat konsoli. Jej szklana podstawa nie zasłania tego pięknego detalu, a tkanina, z której wykonano abażur, podbija jego piękno. Na ścianie między salonem a korytarzem jest belka – półka na bibeloty. To motyw, który powtarza się w całym mieszkaniu – pasuje do wnętrza ze skosami, dodaje mu ciepła i stylu, a przy okazji posłużył w kilku miejscach do ukrycia kominów i innych kłopotliwych elementów architektonicznych.

Wszystkie ściany pomalowano na biel złamaną beżem, dzięki czemu pomieszczenie wydaje się być bardziej przestronne niż w rzeczywistości. Wnętrze ujednolica także piękna podłoga z deski barlineckiej w stonowanym, miłym dla oka odcieniu. Jasne płytki podkreślają zaś tylko odrębność aneksu kuchennego. Hamak widoczny na pierwszym planie to było marzenie pani domu. Projektantka wykorzystała słup konstrukcyjny stojący niemal pośrodku, z którego nie można było zrezygnować. Wada została przekuta w zaletę. Aby zamknąć przestrzeń wizualną klamrą, po drugiej stronie stołu zbudowano atrapę słupa konstrukcyjnego – dla symetrii.

Czarna zabudowa ze szprosowymi przeszkleniami oraz wnętrzem w ciepłym odcieniu drewna to projekt Magdaleny Dobródzkiej (Pracownia O Z KRESKĄ). Nazywa ją nowoczesnym kredensem i taką mebel ten pełni funkcję. Mieści przedmioty użytkowe i dekoracyjne. Ma jednak tez inne zadanie: jest mocnym akcentem czerni zamykającym optyczną oś pomieszczenia. Nowoczesny dębowy stół uzupełniono klasycznymi giętymi czarnymi krzesłami z rattanową wiedeńską plecionką. Nawiązują do niej efektowne trzy różne lampy w stylu boho, które wspaniale podkręcają klimat wnętrza.

Blat z corianu był jednym z elementów z poprzedniego wystroju, które projektantka chciała uratować. W połączeniu z poprzednimi rudymi frontami wydawało się, że ma żółtawy odcień, ale M. Dobródzka wiedziała, że w zestawieniu z szafkami w nowym, dębowym fornirze to wrażenie zniknie i będzie się prezentował doskonale. Ponieważ jednak jest bardzo duży (blaty z corianu zgrzewa się na miejscu, aby nie miały łączeń), trzeba było go podwiesić, wyjąć spod niego szafki, wymienić płytki podłogowe, a potem wstawić korpusy mebli i zmienić fronty! Na szczęście plan udało się zrealizować na szóstkę! W kuchni nowa jest tylko wysoka biała zabudowa z AGD, bo poprzednia nie pasowała do nowych urządzeń. Zamiast górnych szafek pojawiła się półka na dekoracje, a nad nią dwa doświetlające blat i płytę kuchenną kinkiety. Zlewozmywak jest przy oknach, wieczorem zaś tę część kuchni oświetlają oprawy sufitowe Lumos marki Kaspa. Praktycznym rozwiązaniem zaproponowanym przez projektantkę jest bateria kuchenna Talis marki Hansgrohe, która ma na wyciąganej wylewce przycisk do uruchamiania strumienia, co bardzo ułatwia np. nalewanie wody do czajnika. Ponieważ odcienie bieli różnych zastanych i nowych elementów (blat, okna, płytki na podłodze, zabudowa AGD) nie są identyczne, na ścianę nad blatem projektantka wybrała białe błyszczące płytki z delikatnym gradientem (Equipe Cerámicas) – dzięki temu każda biel jest tu na miejscu.

Projektantka zadbała o miejsce do przechowywania. Szafa ścienna i biblioteczka zostały tak opracowane, że mimo pokaźnych rozmiarów, nie przytłaczają wnętrza, a wręcz stanowią jego ozdoby. Biała szafa ścienna nie jest zupełnie anonimowa dzięki drewnianym półokrągłym uchwytom orientalnym w stylu. Materiał koresponduje z wnętrzem czarnej zabudowy.

Porządne jesionowe schody poddano metamorfozie, czyniąc z nich ważny element wyposażenia. Podkreślono go celowo: w ruch poszła czarna farba i pędzel oraz specjalny wosk, którym wybielono stopnie. Trzeba było aż pięciu warstw, by zniknął ich pierwotny kolor! Teraz stanowią wyrazisty element wyposażenia, a że znajdują się na wprost wejścia – każdy zauważa ich urodę. Dopełnieniem kompozycji w holu jest rattanowa ławka, lampa trzymana przez model dłoni, jakich używa się do nauki rysowania, i makrama, którą projektantka uplotła własnoręcznie. Te elementy w stylu, który sama nazywa miejskim boho, zmiękczają graficzną linię schodów i dodają wnętrzu przytulności. 

Pracownia pani domu mieści się na poddaszu w pomieszczeniu po dawnej pralni. Marzycielski klimat wnętrzu nadaje tapeta z chmurami i błękitnym niebem. W połączeniu z białymi ścianami i rozbieloną czterema warstwami wosku jesionową klepką (taka jest we wszystkich pokojach na poddaszu) dają złudzenie bujania w obłokach. Wrażenie to wzmacniają niebieskie szafki – pozostałość z dawnej pralni. Wymieniono im tylko nóżki i uchwyty. Z kolei funkcję biurka pełni stary kuchenny stół, który projektantka wyszukała w Internecie. Klimat pokoiku podkreślają belki pod sufitem i lampa (Kolorowyekable.pl), podobnie jak ta pod schodami, trzymana przez drewnianą dłoń. Stojący na półce pastel z Egipcjanką to rysunek prababci właścicielki.

Z tego pokoju często korzysta pan domu – w razie potrzeby staje się on pokojem gościnnym, lecz na co dzień jest nazywany muzycznym. Tu bowiem pan domu gra i komponuje. Charakter wnętrza podkreśla tapeta z motywem zespołu jazzowego (Photowall). W głębi we wnęce jest tez biurko do pracy.

Sypialnia właścicieli znajduje się na pierwszej kondygnacji mieszkania. Prowadzi do niej korytarz z czarną biblioteczką. Ładnie nawiązuje do widocznego w głębi korytarza szprosowo przeszklonej szafy kuchennej. Po stronie sypialni tę oś widokową domyka pomalowany na czarno fragment ściany (widać na poprzednim zdjęciu), który też optycznie zmniejsza nieco przestrzeń.

Pokój, choć z głębokim skosem, wydawał się zbyt przestronny, więc zabiegi projektantki skupiły się na poprawieniu proporcji i uporządkowaniu przestrzeni. Dlatego też pod skosem stanęła komoda z rattanowymi frontami i drewniana ławeczka. Dzięki temu łóżko mogło znaleźć się bardziej na środku. Przestrzeń nad nim zajmują wiszące lampy i odstające od ściany kinkiety.

Ścianę za łóżkiem zdobi tapeta z koronami drzew (Photowall). Gdy jednak przyjrzymy się grafice z bliska, zauważymy, że jej piksele to… leśne zwierzęta.

W pokoju chłopca ścianę kominową obudowano czerwoną cegłą, co dodało wnętrzu ciepła. Ponieważ zwykle w pokojach dzieci dużo się dzieje, jest mnóstwo kolorowych zabawek, książeczek i bibelotów, więc projektantka zaproponowała „uspokajającą” tapetę z motywem gór utrzymana w odcieniach szarości. Białe ściany i posadzka rozjaśniają wnętrze, a elementy z drewna dbają o przyjazny klimat.

Kolorowe są tylko dinozaury, które fascynują chłopca, i kilka bibelotów. Stonowane szarości i biel nie dopuszczają do „przebodźcowania” małego lokatora. Biel oraz tapeta ułatwiły też zamaskowanie licznych załamań ścian (podkreślone mogłyby budzić niepokój).

U dziewczynki komin także obudowano czerwoną cegłą, zastosowano też, jak w pokoju brata, biel „bez ograniczeń” oraz neutralną kolorystykę. – Lubię stonowane barwy w pokojach dzieci z, ewentualnie, kilkoma akcentami kolorystycznymi, bo to dobre tło dla zabawek, książeczek, wózków dla lalek i budowli z klocków – mówi M. Dobródzka, projektantka z Pracowni O Z KRESKĄ. – Dyscyplina kolorystyczna pozwala na uniknięcie zbyt dużej liczby bodźców, które mogą niekorzystnie wpływać na samopoczucie dziecka.

– Meble dla dzieci powinny mieć dużo szufladek, skrytek, miejsc, gdzie mogą chować różne swoje rzeczy, eksponować ulubione zabawki, rysunki itp. – mówi M. Dobródzka, projektantka z Pracowni O Z KRESKĄ i podkreśla, że dzieci czują się lepiej, jeśli meble są dostosowane do nich skalą. Dlatego odradzałaby szafę do sufitu w pokoju trzylatka. Tutaj postawiła na niskie sprzęty, białe lub z jasnego drewna. W pokoju dziewczynki jest łóżko z zagłówkiem w formie domku, komoda, pod skosem regał Kallax z IKEA i drewniane biurko. Udało się też wygospodarować miejsce na niewielką szafę. Namalowane na szczytowej ścianie słońce domyka kadr – widok z przedpokoju. Dzięki temu, że jest takie duże, pokój zyskuje właściwe proporcje. Dziewczęcy klimat podkreślają papierowe lampiony i chorągiewki z dzwoneczkami, które poruszają się, gdy otworzy się okno. Projektantka chętnie dekoruje wnętrza takimi mobilami – pod makramowymi kwietnikami w jadalni zawiesiła jaskółki, które wprawia w ruch powietrze.

Łazienka duża jest... naprawdę duża, bo poprzednia właścicielka połączyła dwa pomieszczenia i wielką przestrzeń wyłożyła od podłogi po sufit biały kafelkami. Projektantka uznała, że należy ową przestrzeń oswoić i poprawić proporcje pomieszczenia. Podzieliła je, niczym kurtyną, czarną z obu stron ścianą z szeroką białą ościeżnicą. Tym sposobem powstały dwie strefy – toaletowa z umywalką, WCi bidetem oraz kąpielowa – które ujednolica wspólna kolorystyka, powtarzający się motyw meduzy oraz posadzka z heksagonalnych płytek marki Vives budzącymi zachwyt delikatnym wzorem, jakby rysunkiem nakreślonym ołówkiem.

Aby poprawić proporcje wnętrza, w części kąpielowej stanęła drewniana bieliźniarka w rozmiarze XXL. Pod ścianą kolankową i oknami dachowymi ulokowano wannę. Jej zabudowa ciągnie się przez całą długość pomieszczenia, dzięki czemu stanowi też wygodne siedzisko i można na nią odłożyć ubranie.  W głębi, za ścianką wyłożoną czarnymi płytkami w jodełkę jest kabina prysznicowa z czarnym brodzikiem i grafitowym szkłem oraz panelem prysznicowym i deszczownicą Rainfinity (Hansgrohe). Ściana za prysznicem wyłożona jest białymi płytkami – aby nie wyglądała zbyt monumentalnie, projektantka zakomponowała ich niestandardowy układ. Dla równowagi po przeciwnej stronie została położona czarna tapeta z meduzami.

Na tym kadrze widać wyraźnie linię podziału między strefami kąpielową i toaletową w łazience.

Vis-à-vis prysznica w odcieniach czerni ulokowano strefę umywalkową, która wydaje się być we wnęce. Tymczasem to uskoki ścian po bokach (szacht i zabudowa WC i bidetu). Ścianę wyłożono tymi samymi płytkami, co przy prysznicu, i tez w jodełkę, by optycznie rozsunąć przestrzeń. Drewniana szafka i wielkie okrągłe lustro odwracają uwagę od mankamentów architektonicznych pomieszczenia. Kompozycję dopełniają dekoracyjne elementy boho, w tym przeskalowane lampy z plecionki (też poprawiają proporcje wnętrza). Przyglądając się tej łazience, warto zwrócić uwage na motyw meduzy, który powtarza się w jej różnych częściach pod postacią tapety, na obrazkach oraz drewnianej dekoracji z Na-ha-ku.pl.

W małej łazience, w jej najwyższej części w położonych naprzeciwko siebie wnękach, umieszczono prysznic i umywalkę na drewnianej szafeczce. Kafelki są tylko tam, gdzie to niezbędne – na podłodze, w kabinie prysznicowej i przy umywalce. W zabudowie nad WC udało się wygospodarować trochę miejsca do przechowywania. Wieszak-drabinka i taboret nawiązują do grafiki naklejonej na ścianie nad umywalką – narysowanych czarną kreską polnych roślin. Oprócz tego są tutaj również kolorowe dekoracje: wieszaczki-zwierzątka oraz wskakujący do umywalki nurek i obrazki.