Kominek to serce salonu dodające przytulności wnętrzu.

W jadalni stoi stary kredens. Wypełniony stylową porcelaną angielską i czeską, szkłem eleganckim i karczemnym, starym po babci i nowym z sieciówek, nie zapomniał swego rodowodu – znalazło się miejsce dla wikliny i przetworów ozdobionych rustykalnymi kapturkami. Monumentalnyżyrandol, tak jak i krzesła, jest przedwojenny, kupiony na targu staroci.

Zestaw lichtarzy pochodzi ze zbiorów pana domu. Specjalnie nie usuwa z nich patyny. Mówi, że stare rzeczy mają swoją historię i powinno być ją widać. Hortensje to jedne z ulubionych kwiatów gospodyni, więc nic dziwnego, że obrazek z takim wizerunkiem zachwycił ją we francuskim sklepie.

Pośrodku dużej kuchni królują liczne stare krzesła i stół pokaźnych rozmiarów. Jeżeli ma się liczną rodzinę i zamiłowania kulinarne, to konieczność. Krzesła, pierwotnie brązowe, zostały pobielone i niektóre zaopatrzone w nową tapicerkę. Przełom lata i jesieni jest dla pani domu oraz jej męża pracowity: przyrządzają przetwory na zimę. Warto zwrócić uwagę na czarne akcenty pojawiające się w kuchni: waga, zegar (IKEA), proste ramki, blat. Dzięki temu, że ich liczba jest ograniczona, nie dominują w aranżacji, lecz dodają jasnemu wnętrzu wyrazu. Na piętro domu wiodą schody wykończone poręczami skontrastowanymi ze sobą stylowo: jedna jest wzorem klasyki, druga to wiekowa belka. Łączy je jedynie odcień bejcy, którą je pomalowano. Ta planowana dysharmonia podkreśla dwoistość wystroju wnętrz domu – wszak znajdziemy tu zarówno meble pełne szyku, jak i takie rodem z wiejskiego domu (choćby w przejściu po lewej mała szafka).

W kuchni nie ma ciągu roboczego od ściany do ściany, choć to praktyczne. Wolałam połączyć nowoczesną zabudowę z witryną, bufetem i szafkami naszego projektu. Taki domowy eklektyzm - opowiada pani domu. Szafki z IKEA i meble zrobione przez stolarza pana Marcina kryją cały kuchenny arsenał, bo właścicielka nie lubi w kuchni rzeczy na wierzchu ani wielu dekoracji. Ograniczyła więc je do robionego u rzemieślnika żyrandola i kilku „bolesławców”.

Meble tarasowe zostały wykonane z desek pochodzących z drewnianego domu, który poszedł do rozbiórki. Pan domu je przywiózł, a nieoceniony stolarz pan Marcin przerobił na stół, krzesła i ławki. – Ten pomysł miał dwie zalety – opowiada gospodyni – materiał był niemal za darmo, a meble z niego wykonane wyglądają na wiekowe, na czym mi bardzo zależało.