Robert Mielżyński piwniczka na wino GALERIA

Trzy wina pokazują rozpiętość gustów Roberta Mielżyńskiego: austriackie wino ze Seewinkel w Burgenlandzie, bordoskie czerwone L'Esprit de Chevalier i langwedockie z Château de Pennautier Cabardès

Półka aż ugina się pod ciężarem skrzynek. Na blacie wina do picia, najniżej te, które powinny poleżeć. Pęczek sadzonek winogron szlachetnego szczepu Chardonnay Robert Mielżyński przywiózł z Austrii. Większość zasadzono wokół domu, resztę, która została, ususzono i powieszono w piwniczce.

Piwniczka na wino zagłębiona jest w ziemi i piachu. Gospodarz oczyścił jej wnętrze i wysypał je grubą warstwą żwiru. Dzięki temu dół pomieszczenia jest suchy. Sterty piętrzących się skrzynek wyglądają malowniczo.

Piwnica na wino ma tak zwane sklepienie pozorne. Nie ma w nim podpór, opasek ani żadnej struktury podtrzymującej. Forma łuku powstaje poprzez nakładanie na siebie warstw kamieni, aż do zetknięcia się ich w najwyższym punkcie.

Piwnicy na wino światło dnia rzadko gości. Mrok, chłód, stała wilgotność, czyli to, co wino lubi najbardziej.

W pudełka z drewna sosnowego tradycyjnie pakują swoje wina lepsi europejscy producenci. To sposób znanych bordoskich château i hiszpańskich bodeg z Rioja. Robert Mielżyński tak też sprzedaje wina w swoim sklepie w Warszawie, przy ul. Burakowskiej. Uważa, że trzymanie win w drewnianych skrzynkach na prostych regałach jest dobrym rozwiązaniem. Wina przechowuje też w tekturowych kartonach, dbając jednak o to, żeby butelki leżały płasko, a korek był zawsze zanurzony. Rzeczywiście, proste regały zapełnione stertami skrzyń wyglądają malowniczo. Mielżyński dodaje, że nie jest to sposób na przechowywanie długotrwałe czy leżakowanie.