W tej wersji biel dopełniono pastelowymi dodatkami.

Białe ściany, sufit i jasna podłoga sprawiają, że salonik wydaje się być większy niż w rzeczywistości. Do tego wrażenia przyczyniają się także meble o lekkich formach (w tym ikona dizajnu fotel z podnóżkiem autorstwa Ch. i R. Eamsów) oraz oszczędnie dozowane dekoracje.

Przestrzeń optycznie powiększają dobrze dobrane dekoracje. Lepiej wyglądają dwa, trzy plakaty czy obrazy większe niż mnóstwo małych. Z kolei te niewielkich rozmiarów korzystniej się prezentują wyeksponowane w kompozycji. W tym przypadku nad masywnym bufetem zawisły małe stare zdjęcia w regularnym szyku, a nad nowoczesną szarą kanapą – trzy plakaty filmowe, które idealnie dobrano zarówno pod względem formy, jak i kolorów. To nie przypadek, że żółcień, beż, szarość, czerń i odcień turkusowy zostały powtórzone we wzorach poduszek.

Niewielki salon, w którym jest sporo intensywnych kolorów, lecz zostały one bardzo dobrze dobrane. Warto w ogóle zwrócić w ogóle uwagę na wyposażenie, bo niemal wszystko to  perełki wzornictwa z połowy XX wieku. Na fotelach znalazły się więc poduszki w typowe na tego okresu motywy. O optyczne powiększenie przestrzeni zadbano, wybierając meble o lekkiej formie, na wysokich nóżkach. Do tego wrażenia przyczyniają się także neutralna dekoracja okna z brytami tkanin od sufitu do podłogi, duży dywan, pojedyncze, ale duże ozdoby oraz fantastycznie rozplanowane oświetlenie.

Kanapa jest dość ciężka, ale zrównoważono ją jasnym odcieniem. Duży dywan, lekka konstrukcja stolika kawowego, zasłony od sufitu do podłogi, podwieszana szafka RTV, jeden obraz optycznie powiększają wnętrze.

Czarna sofa (na szczęście na nóżkach) i czerwony niski regał nie wydają się być dobrym wyborem do małego salonu, ale efekt i tak jest świetny! To zasługa białych ścian, jasnej lśniącej posadzki, gołym oknom oraz lekkim stolikom i lustru opartemu o ścianę.

Jasne, chłodne odcienie, ograniczenie wyposażenia do minimum oraz okna bez draperii doskonale wpłynęły na niewielką przestrzeń. Dodatki w intensywniejszych kolorach oraz obecność drewna je ożywiły i ociepliły.

Salon połączony z kuchnią i przedpokojem. Gdzie w tym wnętrzu jest lustro? Już podpowiadamy: zamontowano je niemal centralnie! Oczywiście chodzi o ściankę oddzielającą strefę wejścia i kuchni od wypoczynkowej. Fazowane lustra zostały tak przycięte, by powtarzały rytm podziałów szklanej ścianki skrywającej część roboczą. Efekt? Ściana wprost znika, pojawia się dająca oddech głębia, a do tego we wnętrzu jest więcej światła! Same plusy!