Wnętrze z betonowym sufitem: miejska leśniczówka

Miejska leśniczówka – tak często gospodarze określają swój dom. Bo w jego urządzeniu o to chodziło – o poczucie, że się jest bliżej natury. Nierzadko motywy nawiązujące do niej są przez nich dobierane z przymrużeniem oka, jak np. głowa jelenia, geometryczna dekoracja zrobiona z drutu. Dla Pana domu projektowanie jest nie tylko pracą, lecz także najważniejszą z pasji. Ale znajduje czas również na inne. Jest fanem muzyki heavymetalowej. Gra na gitarze (grał nawet w zespole!). Uprawia sporty – niemal od urodzenia jeździ na nartach, kiedyś pochłonął go squash, teraz trenuje crossfit. Sport zresztą jest ważny dla całej jego rodziny. Razem z żoną (lekarką) uwielbiają zatopić się w lekturze, fotografować i zajmować się ogródkiem. Wnętrze z betonowym sufitem: miejska leśniczówka Tynkowanie sufitu zostawiamy na później? – fachowcy co i rusz dopytywali Jerzego w czasie remontu, czy przypadkiem o tym nie zapomniał. – Surowy beton bez wykończenia? – początkowo jego wyjaśnienia niezupełnie ich satysfakcjonowały. Potem jednak kiwali głowami z aprobatą, doceniając wagę autentyczności materiału. – Staram się nie stosować tworzyw udających coś, czym nie są. Chyba że to zabawa formą, jak w przypadku drzwi przesuwnych do łazienki i małego WC – opowiada z uśmiechem Jerzy, który jest nie tylko gospodarzem, lecz także architektem i współwłaścicielem studia projektowego mode:lina architekci. – Skupiam się przede wszystkim na kompleksowych rozwiązaniach funkcjonalnych, przestrzennych, świetle. Tu nie chciałem dzielić parteru ścianami. Strefy kuchni, jadalni i salonu wyodrębniłem jedynie optycznie. Zależało mi także na powiązaniu wnętrz z ogrodem, naturą i stworzeniu dobrej scenerii dla mebli oraz dodatków – tłumaczy. Razem z żoną starają się uważnie je dobierać, do wielu z nich mają sentyment (kilka sprzętów odziedziczonych po rodzicach „sprowadziło się” razem z nimi). Poza tym zawsze trochę się obrasta w rzeczy, trzeba więc zarezerwować na nie miejsce, ale warunek – nie kosztem komfortu. – Stale nam przybywa lektur, ubrań, przedmiotów z podróży – mówi architekt. Jednym z pomysłów, by przechowywanie nie anektowało przestrzeni, jest regał na książki, który jednocześnie gra rolę ażurowej ścianki oraz barierki na piętrze przy schodach. Do jego zrobienia Jerzy wykorzystał metalowe stelaże (z IKEA), montowane rozporowo między podłogą a sufitem. Inne rozwiązanie to spora garderoba z „tajnym” wejściem. – Marzyłam, by nie przypominała typowej – opowiada pani domu. I zgodnie z jej życzeniem – nie przypomina!