MALOWANIE ŚCIAN a ALERGIE: Ściany w dziecięcym pokoju
Jaka powinna być idealna ściana dziecięcego pokoju? Nie tylko pomalowana na ulubiony kolor dziecka, ale przede wszystkim łatwa do utrzymania w czystości i gwarantująca zdrowie mieszkańca pokoju, czyli hipoalergiczna. Zobacz inspiracje i porady jak pomalować ściany w pokoju dziecięcym.
Autor: Marcin Czechowicz
Spis treści
- Malowanie ścian: Najpierw faktura
- Malowanie ścian: Jaka farba
- Malowanie ścian: Ścieranie, zmywanie czy szorowanie
Malowanie ścian: Najpierw faktura
Zastanawiając się, jaka powinna być, trzeba przede wszystkim pamiętać, że im gładsza ściana, tym mniej osiada na niej kurzu i łatwiej usunąć z niej zabrudzenia. Dlatego najlepszym rozwiązaniem do pokoju dziecka są tworzące gładkie powierzchnie tynki gipsowe lub płyty gipsowo-kartonowe. Nieco gorsze są tynki mineralne, bo zawierają ziarenka piasku i przez to tworzą powłokę o nierównej powierzchni. Dzieci uczulone na kurz już przy takim rodzaju nierówności ścian mogą odczuwać dyskomfort. Tym bardziej, troszcząc się o ich zdrowie, należy zrezygnować ze stosowania tynków czy farb strukturalnych oraz tapet, które nie są gładkie.
Malowanie ścian: Jaka farba
Podstawowy wymóg, jaki musi spełnić farba, którą mają być pomalowane ściany dziecięcego pokoju, to wodorozcieńczalność. Jedynie zastosowanie takich farby gwarantuje, że nie będą się z nich uwalniały substancje szkodliwe dla zdrowia, takie jak: benzyna lakowa, spirytus, terpentyna albo toluen. Dostępne są różne rodzaje farb wodo-rozcieńczalnych - dyspersyjne, mineralne i klejowe.
Akrylowe – dzięki spoiwu (żywicy akrylowej) są odporne na ścieranie, wilgoć, promienie UV i detergenty stosowane w gospodarstwie domowym. Poza tym dobrze przepuszczają parę wodną.
Lateksowe – zawarty w nich kauczuk sprawia, że są bardzo trwałe – odporne na ścieranie i uszkodzenia mechaniczne. Dobrze też przepuszczają parę wodną.
Winylowe – najtańsze spośród farb dyspersyjnych. Ich bazą (spoiwem) jest polioctan winylu. Pokryte nimi ściany szybko się brudzą, ale łatwo je zmyć. W małym stopniu przepuszczają parę wodną.
Winylowo-akrylowe – łączą w sobie cechy farb winylowych i akrylowych. Istotna jest proporcja zastosowanych w nich żywic. Często te tańsze zawierają mały procent żywic akrylowych.
Akrylowo-lateksowe – mają większą wytrzymałość i elastyczność niż farby akrylowe, jednak należy pamiętać, że często kauczuk stanowi tylko niedużą domieszkę do podstawowego spoiwa, jakim są żywice akrylowe.
Farby mineralne – wprawdzie mają uboższą kolorystykę niż dyspersyjne, trudniej pomalować nimi ścianę i są matowe, ale mają też wiele zalet. Przede wszystkim dzięki właściwościom antyelektrostatycznym nie osadza się na nich kurz. Poza tym ich alkaliczny odczyn sprawia, że na ścianach nie rozwijają się drobnoustroje. Można nimi malować podłoża mineralne.
Farby wapienne – dziś już praktycznie niestosowane. Ich spoiwem jest wapno gaszone. Zwolennicy farb mineralnych chętniej sięgają po farby cementowe, które mają podobne właściwości, lecz są nieco trwalsze. Podstawowym składnikiem farb cementowych jest cement portlandzki często wzbogacany polimerami zwiększającymi elastyczność i przyczepność farby. Farby te oprócz zdolności grzybo- i bakteriobójczych dzięki swojej paroprzepuszczalności pomagają utrzymać w pomieszczeniu odpowiednią wilgotność.
Farby silikatowe (ze spoiwem ze szkła wodnego potasowego) – najdroższe mineralne – w najtrwalszy sposób zwiążą się z podłożem. Są najbardziej paroprzepuszczalne i mają największe zdolności odkażające.
Farby klejowe – występują tylko w wersji matowej. W tych znanych sprzed lat spoiwem był klej kostny. Dziś coraz częściej zastępuje go metyceluloza. Farby te są rzadziej stosowane niż dyspersyjne. Główną przyczyną tego są kłopoty z czyszczeniem pokrytych nimi ścian (nie można ich zmywać). Poza tym chłoną wilgoć z powietrza, dlatego mogą się na nich rozwijać grzyby.
Wybierając farbę do pokoju dziecka, należy pamiętać, że niektóre dyspersyjne zawierają podwyższoną ilość rozpuszczalników organicznych. Dzięki temu zwiększa się wytrzymałość farby, jednak może być ona gorzej tolerowana przez alergików. Dlatego najbezpieczniej jest zdecydować się na farbę przebadaną i opatrzoną symbolem potwierdzającym jej nieszkodliwość dla zdrowia.
Malowanie ścian: Ścieranie, zmywanie czy szorowanie
Zasada jest prosta – ładne ściany, to czyste ściany. Niestety, w pokoju dziecka o zabrudzenie znacznie łatwiej niż w innych pomieszczeniach w domu. Dlatego najlepszym rozwiązaniem będą farby, z których da się usunąć plamy powstałe w wyniku twórczej pasji dziecka albo apetytu zaspokajanego tuż obok ściany. Wybierając farbę, warto zwrócić uwagę na podstawową zasadę – im bardziej błyszcząca powierzchnia, tym łatwiej ją wyczyścić. Dobrym rozwiązaniem byłoby więc pomalowanie sufitu farbą matową, ale już ścian półmatową, a w newralgicznych miejscach – nawet błyszczącą. Wśród farb przeznaczonych do malowania pomieszczeń w domu są takie, które można czyścić tylko na sucho, inne można zmywać, a są także takie, które wytrzymają wielokrotne szorowanie. Radykalne zabiegi higieniczne najlepiej znoszą farby lateksowe, ale dokonując wyboru, należy pamiętać, że farby nazywane lateksowymi mogą bardzo różnić się składem. Dlatego warto zwracać uwagę na określoną przez producenta liczbę cykli jej zmywania. Może być ich 150 (takich farb lepiej w ogóle nie czyścić na mokro) albo powyżej 800 (wtedy farbę można uznać za zmywalną).
