Pokój małej baletnicy nie musi spływać różem. Zaglądamy do królestwa Helenki
Tu się ćwiczy, czaruje, tworzy prace plastyczne, czyta… Nie ma mowy o nudzie! Biele i pastele sprzyjają koncentracji, a ważki na tapecie dodają Helence skrzydeł.
Helenka ma własne zdanie niemal na każdy temat. Już jako trzylatka mówiła: „Mamusiu, tatusiu, jestem duża i cyduję” (decyduję). Równie konkretna była podczas dobierania dodatków do swojego pierwszego pokoju.
– Któregoś dnia wypatrzyła w sklepie poduchę w kształcie gwiazdki. Od razu przytuliła ją do serca. I z taką miłością niosła przez centrum handlowe, że aż przypadkowe osoby pytały nas, skąd mamy tak piękną rzecz – mówi mama Iza, zawodowo zajmująca się projektowaniem wnętrz.
Pierwotnie w mieszkaniu nie było pokoju dziecięcego. Iza wygospodarowała go, przenosząc kuchnię do salonu. Na 14 m² zaplanowała dziewczęcą przestrzeń do tańca, ćwiczeń, kreatywnych zabaw oraz nauki. – W trakcie powstawania projektu obserwowałam córkę. Ponieważ Hela ma wiele zainteresowań, postawiłam na neutralność wystroju.
Pokój miał być tłem dla jej często zmieniających się pasji – opowiada projektantka. Tiulowe pompony nawiązują do baletu, ważki do wróżek, a wisząca przed pokojem tablica służy do prezentacji prac plastycznych. Dziewczynka składa też na niej z literek magnetycznych swoje pierwsze w życiu wyrazy.
Helenka. Pogodna sześciolatka. Z jednej strony jest wrażliwa, lubi kolor różowy i chce nosić tylko sukienki. Uczęszcza do szkoły baletowej na zajęcia z klasyki. A z drugiej? To bardzo odważna, energiczna i silna dziewczynka. Ćwiczy dżudo, zawsze wybiera do sparingu największego przeciwnika. Hela wspina się też z tatą na ściankach, czemu mama przygląda się czasem ze zgrozą. Córki nie da się jednak powstrzymać przed zdobywaniem szczytów.
Z nutą vintage
Projektantka starała się uchwycić klimat starej kamienicy. Stąd w pokoju pojawił się m.in. kultowy fotel 366 projektu Józefa Chierowskiego. – Własnoręcznie go odnowiliśmy – wspomina Iza. – Odświeżyliśmy również krzesło Fameg.
Kącik modelki
– Swoją pierwszą nie różową sukienkę dziewczynka wypatrzyła w gazecie. Oświadczyła, że jest „moda” i ta jedyna. Chyba powoli odchodzi od ukochanego różu – śmieje się mama.
Artystycznie
Oprawiony w ramkę linoryt Hela wykonała na warsztatach dla dzieci, zorganizowanych w ramach Targów Sztuki w Warszawie. Po biurku „biega” też TRex z oplątwą na grzbiecie.
Oświetlenie, dekoracje czy drobiazgi wykonane przez małego lokatora służą nie tylko ozdobie. Mogą też między innymi optycznie obniżyć wysoki sufit, wypełnić pustą ścianę, odciągnąć uwagę od nieatrakcyjnej wnęki, drzwi… W pokoju córki zastosowałam na suficie miniwkręty z haczykami. Na haczykach powiesiłam kolorowe pompony, które wyglądają ciekawie z kulistymi lampami, umieszczonymi na różnych wysokościach. Gdy za jakiś czas pompony nam się znudzą, odczepimy je, zastąpimy nowymi dekoracjami. W mojej pracy, stosując odważne akcenty w pokojach dzieci, staram się, by były to elementy łatwe do zmiany, dające się ciekawie zestawiać z innymi, no i oczywiście dopasowane do potrzeb, upodobań malucha. Dzięki temu pokój posłuży mu znacznie dłużej.
