Pokój dziecięcy ZRÓB TO SAM: Pokoje dla dzieci w różnym wieku
Pokoje dziecięce muszą spełniać kilka funkcji, dlatego ważny jest wybór odpowiednich mebli dla dzieci i funkcjonalny sposób ich rozstawienia w pokoju. Radzimy, jak urządzić wygodne pokoje dziecięce dla niemowlaka, przedszkolaka i nastolatków. PAMIĘTAJ! Pokoje dla dzieci służą do snu, zabawy, nauki, spotkań z przyjaciółmi.
Dzieci, szczególnie młodsze, spędzają średnio prawie połowę doby, śpiąc i dlatego pokoje dziecięce muszą mieć koniecznie właściwe zorganizowany kącik sypialny. Unikajmy stawiania łóżka dla dzieci dokładnie na wprost wejścia do pokoju - może to przeszkadzać w wypoczynku. Nie jest też dobre spanie z głową pod oknem, ponieważ zakłóca to poczucie bezpieczeństwa. Starajmy się ustawić łóżko tak, aby dziecko miało możliwość obserwowania osoby, która wchodzi do pokoju. Pokoje dzieci często umieszczane są na poddaszu. W takim pokoju unikajmy ustawiania łóżka pod skośnym sufitem, aby dziecko nie miało wrażenia, że sufit spada na nie. Do wygospodarowania kącika sypialnego możemy wykorzystać istniejącą w pokoju wnękę, pod warunkiem że zapewni ona wygodne dojście przynajmniej z jednej strony.
Pokoje dziecięce: miejsce do zabawy
Urządzając pokoje dzięcięce pamiętajmy, że najmłodsze dzieci poznają świat w poziomie podłogi i na niewielkiej wysokości od niej. Przygotujmy ten obszar w taki sposób, aby nasze dziecko było bezpieczne i mogło spokojnie badać swoje najbliższe otoczenie. Wygospodarujmy fragment wolnej podłogi wyłożonej wykładziną lub dywanem o powierzchni co najmniej 1,5 m2 na statyczną zabawę - taką jak układanie klocków czy puzzli. Zabawy dynamiczne starszych dzieci, na przykład skakanie na skakance, bądą wymagały większej powierzchni - co najmniej 3 m2.
Jaka podłoga będzie idealna do pokoju dla dzieci
Podłoga może się stać obiektem twórczości artystycznej małych dzieci - dlatego powinna być odporna na zaplamienia i łatwa do czyszczenia - sprawdźmy, jak zmywają się z niej flamastry, długopisy, farby. Małe dzieci sporo czasu spędzają na podłodze. Najlepsza będzie podłoga ogrzewana lub z materiałów ciepłych w dotyku. Drewno jest ciepłe, ale uwaga na deski – robią się w nich szpary, w których łatwo przepadną drobne zabawki. Podłoga powinna być łaskawa dla kolan i łokci dziecięcych, a więc najlepiej jeśli jest wykonana z materiałów miękkich. Uwaga jednak na wykładziny dywanowe - zbiera się w nich kurz, mogą być więc niezdrowe dla alergików. Dzieci dużo biegają i skaczą, mogą się łatwo potknąć i poślizgnąć, dlatego podłoga powinna być nieśliska i bez elementów ruchomych. Najlepiej unikać pastowania i polerowania podłogi, parkiet powinien być dobrze przymocowany, a wszystkie dywany i chodniki powinny mieć podkładki antypoślizgowe.
Pokoje dziecięce: miejsce do nauki
Pokoje dziecięce z przyjaznym miejscem do nauki będa zachęcały do spędzenia dłuższego czasu nad książkami. Dziecko musi mieć możliwość swobodnego rozłożenia pomocy naukowych, a także miejsce na talerzyk z kanapkami. Biurko o szer. co najmniej 120 cm to minimum. Półka z książkami i zeszytami powinna stać tuż przy biurku. Łatwy dostęp do pomocy zapobiegnie ciągłemu wstawaniu, które prowadzi do rozpraszania uwagi. Zadbajmy o wygodne, dostosowane do wymiarów dziecka tapicerowane krzesło lub fotel. Żółte, żarowe oświetlenie zrekompensuje niedostatek światła dziennego. W pokoju dziecka unikajmy halogenów – ich białe światło męczy wzrok dziecka. Trzeba też pamiętać, że dzieci o różnych osobowościach wybierają różne style nauki i ich pokój powinien im to umożliwiać. Te, które mają trudności ze skupieniem się, powinny mieć wydzielone miejsce do nauki. Nic z otoczenia nie powinno ich rozpraszać. Te, które są samotnikami, powinny być inspirowane, zachęcane do badania otoczenia - dobrym rozwiązaniem jest duże okno w pokoju, z którego widok pobudza wyobraźnię.
Pokoje dziecięce: meble dla dzieci i wystrój pokoju
Gdy przygotowujemy pokój dla dziecka w wieku niemowlęcym, wszelkie przygotowania powinny być ukończone na tyle wcześnie, aby nie było zapachu farby, kleju czy nowych mebli. Niemowlaki winny być otoczone delikatnymi, pastelowymi kolorami, miękkimi, naturalnymi tkaninami i ciepłym światłem. Zwróćmy również szczególną uwagę na to, by najmłodszym dzieciom, które spędzają dużo czasu śpiąc, sufit kojarzył się nie z białą plamą, ale z przyjemnym obrazem, który widzą przed zamknięciem oczu lub tuż po ich otwarciu – mogą to być chmurki na niebie albo ulubiona postać z bajki. Przeznaczmy kawałek ściany w pokoju dziecka na pierwszą twórczość. Dziecko w wieku przedszkolnym coraz bardziej świadomie odbiera i tworzy swoje otoczenie. Jeżeli chcemy powiesić obrazek lub zdjęcie, zróbmy to na wysokości wzroku dziecka, a nie dorosłego. Zamontujmy wieszaczek na ubranie tak, aby dziecko mogło doń dosięgnąć. Wyposażenie dostosowane do wzrostu dziecka spowoduje, że poczuje się ono wygodnie i bezpiecznie. Dziecko w wieku szkolnym przekracza pewien próg, a więc w jego pojęciu staje się na swój sposób dorosłe. Pomóżmy mu stworzyć taki pokój, aby odrabianie lekcji stało się przyjemnością, a nie codziennym nudnym zajęciem. Miejsce powinno mieć swój styl, najbardziej odpowiadający jego właścicielowi – może to być ulubiony kolor czy motyw.
Czas nastolatka jest okresem kształtowania się odrębnej osobowości człowieka. Wystrój pokoju staje się często wyrazem wewnętrznego niepokoju oraz jego zmagań ze światem zewnętrznym. Pozwólmy dzieciom wyrazić te emocje poprzez zmiany aranżacji. Pozwólmy, w ramach zdrowego rozsądku, eksperymentować z przestrzenią, która jest jego najbliższym otoczeniem. Jeżeli nie damy mu takiej możliwości, będzie jej szukać poza domem. Umówmy się z dzieckiem, że dopóki bałagan nie wykracza poza granice pokoju, jest ono całkowicie odpowiedzialne za jego stan łącznie z konsekwencjami (na przykład zaginięcie skarpetek, książki, butów).
