Przygotowujesz się do remontu? To warto wiedzieć o posadzkach i ścianach

● Zacznij od prac mokrych (układania płytek, tynkowania, malowania). Podłogę drewnianą i panele połóż wtedy, gdy we wnętrzu jest sucho. Montaż posadzek klejonych do podłoża (z litego drewna, deski dwuwarstwowe, płytki, zwłaszcza rektyfikowane) lepiej zlecić fachowcowi.

● Podłoża pod posadzkę i okładziny ścienne muszą być stabilne (należy usunąć starą warstwę o słabej przyczepności, łuszczącą się) i idealnie równe. Tylko wtedy klepka czy płytki nie będą się odspajały, a deski i panele niszczyły. Podłoże oczyszcza się, gruntuje (grunt, dobrany do niego, reguluje jego chłonność, wzmacnia, zwiększa przyczepność kleju lub masy wyrównującej).

● Gdy podłodze brak gładkości stołu (dopuszczalne nierówności: 2 mm/m), zeszlifowuje się je lub stosuje wylewkę samopoziomującą (dopasowaną do rodzaju posadzki). Na ogół schnie ona dłużej niż zwykła – posadzkę układa się po minimum 7 dniach, w przypadku niektórych wylewek po 28.

● Paneli laminowanych i winylowych na ogół się nie przykleja do podłogi. Układa się je w systemie posadzki pływającej.

1. Na jakim podłożu. Sprawdzi się praktycznie na każdym. Ważne jedynie, by było ono równe i dobrze oczyszczone.

2. Czy mocować. Jeśli powierzchnia podłogi jest mniejsza niż 20 m², wykładzina nie musi być do niej przyklejana. Krawędzie wykładziny wywija się na ściany (na wys. 3–5 cm) i przytwierdza do nich listwami przypodłogowymi. Lepiej jednak jej środek i brzegi unieruchomić taśmą dwustronnie klejącą. W większych wnętrzach, a także o dużym natężeniu ruchu, wykładzinę przyklej do podłoża przeznaczonym do tego klejem wodorozcieńczalnym.

1. Bez strat. Dokładnie rozplanuj rozłożenie płytek we wnętrzu. Chodzi nie tylko o estetykę – miejsca cięć nie powinny rzucać się w oczy, lecz także o oszczędność materiału i czasu (unikniesz docinania płytek itp.).

2. Zaprawa klejowa. Przygotuj ją, ściśle trzymając się instrukcji producenta (na opakowaniu). Dlaczego? Na przykład zbyt duży dodatek wody do mieszanki osłabi jej właściwości. Zaprawę rozprowadzaj zarówno na podłożu (etapami na powierzchni ok. 1 m²), jak i na spodzie płytek. Po ich dociśnięciu nadmiar zaprawy usuń, zanim stwardnieje. Gdy kleju dasz za mało lub nierównomiernie go nałożysz, płytki mogą się z czasem odspajać, szczególnie w wilgotnej łazience.

3. Fugowanie. Przystąp do niego, gdy zaprawa klejowa zupełnie wyschnie. Na ogół to nie mniej niż 12 godzin (jedynie szybkowiążąca schnie 3–4). Zależy to jednak także od grubości warstwy kleju, wilgotności i temperatury we wnętrzu. Na wszelki wypadek więc zaleca się odczekanie 2–3 dni. Mokry klej może przebarwić fugi, zwłaszcza jasne.

Tłumią dźwięki lepiej niż posadzki laminowane, są odporne na działanie wilgoci i ścieranie. Panele winylowe łączy się bezklejowo, płytki podobnie lub przykleja się je do podłoża (zależnie od rodzaju). Wykładzinę mocujesz tak samo jak dywanową.

1. Betonowa. Na zagruntowane i wyrównane podłoże wylewa się zwykły beton, mieszankę cementową lub beton dekoracyjny (jest w paru kolorach). By to prawidłowo wykonać, potrzeba fachowca z odpowiednim sprzętem. Wykończenie do wyboru: beton tylko zatarty (jest surowy, matowy), szlifowany (z lekkim połyskiem), polerowany (lśniący).

2. W kolorze. Nadasz go posadzce farbami i żywicami przeznaczonymi do posadzek betonowych. Farby nakłada się na podłoże pędzlem, wałkiem, natryskowo, 2–3-krotnie. Pierwszą warstwę najlepiej pędzlem, by dokładnie wetrzeć preparat w powierzchnię betonu.

3. Żywiczna. Do wnętrz poleca się głównie dwa rodzaje posadzek. Epoksydową (tańszą, mniej odporną na zarysowania, lakieruje się ją dla połysku) i poliuretanową, bardziej odporną na uszkodzenia, ale i droższą. Poliuretanową kupisz matową albo z połyskiem. 

1. Ważne szczegóły. Maskują szczeliny dylatacyjne między posadzką a ścianą. Chronią ją przed zabrudzeniem. Uwaga – zawsze mocuje się je do ścian, a nie do posadzki! W zależności od modelu – na kołki, wkręty, klipsy. Niektóre, np. listwy z MDF i poliuretanu przeznaczone do malowania, przykleja się.

2. Jakie wybrać. Nierówne ściany? Najlepsze będą listwy z tzw. gumką, zrobione z PVC, a nie drewniane. Remonty ułatwią ci dwuelementowe – to szyna mocowana do ściany i nakładany na nią element dekoracyjny. Jej demontaż jest zatem prosty. Kable ukryje listwa z wyjmowanym środkiem. Ma kanały separacyjne (łatwo schowasz w nich kolejne przewody). Może być też wyposażona w multiboxy, w których umieszcza się gniazdka telefoniczne i elektryczne.

1. Grunt pod płytki. Jeśli podłoże, do którego będą klejone, ma ubytki, zaszpachluj je i wyszlifuj. Powierzchnię zbyt porowatą zagruntuj (by nie chłonęła kleju i zwiększyła jego przyczepność). Chcesz położyć nową glazurę na starą? Nadaj jej chropowatość szlifierką, a następnie zagruntuj. Tak samo zrób z farbą.

2. Klejenie. Do idealnie gładkiej ściany możesz zastosować klej cienkowarstwowy. Uniwersalny, gdy nie trzyma ona pionu lub ma drobne nierówności. Kleje na bazie szarego cementu mogą powodować przebarwienia okładzin nasiąkliwych, jak marmur i gres polerowany. Bezpieczniej użyć kleju na bazie cementu białego.

3. W łazience. Pod natryskiem, wokół wanny konieczna jest pod okładziną izolacja z folii w płynie. Nanosi się ją wałkiem lub pędzlem, tak by szczelnie pokryła całą powierzchnię. Jej warstwa powinna mieć co najmniej 1 mm grubości.

1. Co wybrać. Najczęściej stosuje się farby dyspersyjne, które określa się także emulsyjnymi, akrylowymi i lateksowymi (te ostatnie są najbardziej odporne na szorowanie). Pośród nich masz emulsje rozjaśniające wnętrza, przeznaczone do łazienek i kuchni, ceramiczne (bardzo wytrzymałe); większość matowa, półmatowa i z połyskiem.

2. Malowanie. Nakładanie farby zacznij od sufitu – od narożnika przy oknie. Maluj pasami, w kierunku od niego w głąb wnętrza. Przyda się do tego wałek na drążku teleskopowym. Ściany – też pasami od góry do dołu. Najpierw róg przy ścianie z oknem i miejsca trudno dostępne. Warto wiedzieć – duże powierzchnie łatwiej pokryć wałkiem niż pędzlem.

1. Zanim kupisz. Porównaj numery artykułu i serii rolek tapety. Wszystkie muszą być takie same, by nie różniły się odcieniami. Zobacz również na etykiecie, jakie tapeta ma właściwości, np. czy możesz ją zmywać, jeśli oczywiście taka jest ci potrzebna. Albo czy może być przeznaczona do pokoju dziecka.

2. Dobry start. Gdy tapetujesz całe pomieszczenie, pracę rozpocznij od narożnika przy ścianie z oknem i przesuwaj się z kolejnymi brytami w głąb wnętrza. Tapetę papierową przykleja się, rozprowadzając klej na jej spodniej stronie. W przypadku tapety na flizelinie smaruje się tylko ścianę. Nie dosuszaj tapety grzejnikami ani nie dopuszczaj do przeciągów. Powinna wolno schnąć. Tapety na flizelinie (papierowe, winylowe) oraz winylowe na papierze są grubsze i nie wymagają idealnie równego podłoża.