Pies senior w domu – jak o niego dbać? Sprawdzone porady. Jakie legowisko dla starszego psa wybrać?

Starzejący się pies, czy też jeszcze w sile wieku, ale schorowany, potrzebuje – tak samo jak starszy człowiek – szczególnej opieki i to nie tylko medycznej. Zapewnij mu odpowiednie warunki w domu dostosowane go jego potrzeb i możliwości, by jak najdłużej zachował sprawność i żył wygodnie. Jak dbać o psa seniora w domu? Oto nasze sprawdzone porady dla opiekunów.

Zobacz galerię 14 zdjęć

Autor: Getty Images/NATALIA ANDREEVA

Starszy pies potrzebuje spokoju i ciepła. Ustaw więc jego legowisko z dala od ciągów komunikacyjnych, w zacisznym miejscu. Zapewnij mu poduszki, kocyki, by mógł przyjąć wygodną pozycję i w razie potrzeby zagrzebać się w kocyki. Najlepiej mieć dwa zestawy, by piorąc jeden, drugi był dla pupila.

Spis treści

1. Pies senior w domu. Czego potrzebuje starszy pies?
2. Jakie legowisko dla starszego psa?
3. Jadalnia dla psa seniora – czym się powinna wyróżniać?
4. Posadzka i schody – kiedy są zagrożeniem dla psa seniora?
5. Jak pomóc psu w funkcjonowaniu, który nie widzi lub nie słyszy?
6. Pies senior w domu? Te akcesoria mogą się przydać!

Pies senior w domu. Czego potrzebuje starszy pies?

W przypadku psa, tak jak każdego innego zaawansowanego rozwojowo żywego organizmu, w tym także człowieka, wraz z wiekiem pojawiają się pewne ograniczenia: pogarsza się kondycja, pojawiają się problemy z poruszaniem się, widzeniem, słyszeniem, obniżają się też możliwości poznawcze.

Jeśli pogorszenie się stanu zdrowia ogranicza się do zwyrodnień w obrębie kośćca, wynikającego z wieku pogarszającego się widzenia i słyszenia, to naprawdę pół biedy, bo mogą się też pojawić poważne schorzenia.

Starszemu psu trzeba zapewnić odpowiednią opiekę weterynaryjną, by jak najdłużej zachował dobrą kondycję i cieszył się życiem. To jednak nie wszystko: konieczne jest przystosowanie domu do potrzeb psiego seniora, choć tak naprawdę większość udogodnień, o których będziemy dalej mówić, jest też ważna nawet dla psów młodych i zdrowych.

Jakie legowisko dla starszego psa?

Każdy pies potrzebuje wygodnego legowiska w spokojnym miejscu – starsze i chore psy zaś szczególnie. Jakie legowisko jest najlepsze?

• Rozmiar – miejsce do spania i odpoczynku psa powinno być tak duże, by pupil swobodnie mógł się w nim wyciągnąć.
• Wysokość – legowisko nie może być na wyższych nóżkach czy cokole, bo pies mający problemy z poruszaniem się z trudem będzie na nie wchodził i z niego schodził.
• Forma – może być okrągłe czy prostokątne według uznania. Najważniejsze, by... nie było wyłącznie płaskie! O co chodzi? Oczywiście, powierzchnia do leżenia i spania musi być płaska, ale samo legowisko powinno mieć wyprofilowane brzegi lub dodatkowe poduszki. Człowiek też nie odpocząłby, leżąc na idealnie płaskim materacu. Wkładamy pod głowę poduszkę, mościmy się na niej. Nie tylko starszy pies ze zwyrodnieniami stawów musi mieć możliwość wygodnego ułożenia ciała, podparcia głowy czy oparcia się bokiem. Jeżeli legowisko jest pozbawione takich udogodnień – wyłóż je poduszkami, dodaj jakiś kocyk. Pies wtedy po swojemu je ułoży.
• Materiał – legowiska są robione z różnych materiałów, różnią się też jakością wykonania. Warto wybrać legowisko wysokiej jakości, wytrzymałe, z oddychającym pokrowcem zdejmowanym do prania oraz antypoślizgowym spodem oraz łatwe do utrzymania w czystości. Szczególnie dla psów chorych i starszych polecane są tzw. posłania ortopedyczne zapewniające podparcie dla ciała, możliwość wygodnego ułożenia się i nie odkształcające się.
• Higiena – legowisko powinno być zawsze czyste. Należy prać je według zaleceń producenta.
• Lokalizacja – starszy lub chory pies szczególnie potrzebuje spokoju. Legowisko powinno więc znajdować się w miejscu zacisznym, z dala od ciągów komunikacyjnych i od głośników.

Polecamy: Pies i kot w domu. Jak urządzić mieszkanie przyjazne zwierzętom

Jadalnia dla psa seniora – czym się powinna wyróżniać?

Każdy pies powinien móc jadać w spokoju, bez kręcących się obok domowników. Ważne jest także zapewnienie mu wygody w pobieraniu pokarmu i wody z miski. Co to znaczy? Chodzi tu o wysokość, na jakiej miski stoją. Dotyczy to nie tylko psów starszych, ale wszystkich, także młodych i  zdrowych.

Utarło się, że psia stołówka jest na poziomie podłogi, ale to rozwiązanie jest dobre wyłącznie dla małych psów. W przypadku psów średnich, dużych i olbrzymich jedzenie z poziomu podłogi nie jest ani wygodne dla nich, ani zdrowe. Przy różnych schorzeniach, np. zwyrodnieniach czy stanach zapalnych stawów, może to wywoływać ból albo wręcz pogłębiać chorobę. Dlatego więc:

• Miski powinny być umieszczone w specjalnym stojaku, a ich wysokość dostosowana do wzrostu psa. Z reguły można ją regulować, więc ustaw poziom, na jakim powinny znaleźć się miski, metodą prób i błędów, obserwując psa podczas jedzenia.
• Niektóre psy nie lubią jadać z misek umieszczonych na stojakach, zwłaszcza jeśli w przeszłości jadały z podłogi. Wtedy zastąp stojak rodzajem podstawki z drewna, metalu czy tworzywa przypominającej kształtem półkę czy niską szafkę z otworami, w które wstawia się miski. 
• Funkcję podstawki pod miskę może pełnić schodek albo np. nieduży pieniek z wydrążonym wgłębieniem na miskę. Uwaga! Miska w pieńku czy na schodku musi być stabilna, nie powinna się przemieszczać.

Posadzka i schody – kiedy są zagrożeniem dla psa seniora?

Śliskie schody i podłoga nie są bezpiecznie dla żadnego domownika, czyli ani dla dziecka, ani człowieka dorosłego i starszego, ani dla naszych psów, także tych młodych i zdrowych. Poruszanie się po śliskiej powierzchni zawsze grozi kontuzją, a w przypadków starszych ludzi i psów może się skończyć katastrofę.

Zobacz: Zadbaj o dobry nastrój swojego psa lub kota. Designerskie akcesoria dla zwierząt

Gdy starzejący się pies ma coraz mniej sił, coraz słabsze mięśnie i stawy,coś go boli, to zaczyna poruszać się wolniej, a śliska powierzchnia wymaga od niego dodatkowego wysiłku i zaczyna w ogóle utrudnić przemieszczanie się. W rezultacie pies stara się jak najmniej chodzić po domu, właściwie ogranicza trasy do przejścia od drzwi do legowiska i miski, i z powrotem do drzwi... Brak ruchu nasila kłopoty zdrowotne i tak koło się zamyka. Zadbaj więc, by:

• pies mógł swobodnie przemieszczać się szlakami komunikacyjnymi choćby od legowiska do miski i drzwi (i odwrotnie). Wyłóż śliską posadzkę chodnikami antypoślizgowymi. Świetnie, jeśli będą idealnie pasować do wystroju. Warto jednak wiedzieć, że najtańsze i najtrwalsze są tego rodzaju chodniki przemysłowe, choć nie są najpiękniejsze zdrowie pupila jest ważniejsze.
• regularnie dbać o łapy pupila – trzeba regularnie skracać pazury (u psa mało spacerującego rosną szybko), bo gdy są za długie, chodzenie sprawia ból, a łapy tracą przyczepność. Poduszki należy nawilżać (spytaj lekarza weterynarii, czy twój pies tego potrzebuje i czym je pielęgnować) i strzyc włosy między palcami – suche, spękane, zrogowaciałe poduszki bolą i mogą stać się przyczyną chorób, a na co dzień utrudniają chodzenie. Puchate od spodu łapki może i rozkosznie wyglądają, lecz działają jak puszyste skarpetki – ograniczają przyczepność łap.

Jak pomóc psu w funkcjonowaniu, który nie widzi lub nie słyszy?

Problemy z widzeniem i słyszeniem mogą wiązać się z różnymi chorobami i pojawić się u psa w każdym wieku, ale najczęściej – z zaawansowanym wiekiem pupila.

Oczywiście, pies powinien być pod stałą opieką medyczną, by maksymalnie opóźnić postępującą niepełnosprawność, jeśli nie ma szansy na wyleczenie. Trzeba też odpowiednio przygotować dom.

• W przypadku psa niedowidzącego albo niewidomego należy usunąć z jego szlaków komunikacyjnych meble i przedmioty, które mogą mu zagrażać albo są cenne dla nas i mogą ulec uszkodzeniu, gdy je przechodząc, przewróci itp. Nie należy też zmieniać ustawienia misek i legowiska oraz – w miarę możliwość – nie zmieniać ustawienia mebli.
• W przypadku psa tracącego słuch albo głuchego, ale widzącego warto uczyć go komend „językiem migowym”, czyli dopóki słyszy do komendy dodawać określony gest (z czasem pies nauczy się, co one znaczą). Pamiętaj też, by do psa z ograniczeniem słuchu nigdy nie podchodzić od tyłu, z boku, dotykać znienacka, gdy nie może zobaczyć ruchu. Nigdy nie budź śpiącego  i głuchego psa dotykiem. W pobliże nosa podstaw dłoń, by jej zapach dotarł do niego i lekko dmuchnij mu w okolice nosa. To powinno wystarczyć. Jeżeli mieszkasz w domku z ogródkiem, zacznij takie psa, który jeszcze widzi, przywoływać ze spaceru po ogrodzie do drzwi, jednocześnie zapalając i gasząc światło na ganku czy ścieżce. Z czasem pies skojarzy, ze gaszące i zapalające się światło przed domem, to wezwanie dla niego. Ta metoda okaże się bezcenna, gdyby pies miał zupełnie ogłuchnąć.
• W obu przypadkach trzeba na spacer zakładać psu obrożę z lokalizatorem GPS. Przyda się też obroża LED ze światełkiem – pies będzie lepiej widoczny dla innych, także kierowców, a tobie ułatwi to jego zlokalizowanie. Warto też brać ze sobą latarkę i np. gasić ją i zapalać. Wtedy pies słabowidzący może jeszcze dostrzec światło, a głuchego w ten sposób po treningu przywołasz.
• W przypadku psa niewidzącego i nie słyszącego konieczne jest wypracowanie dodatkowych metod porozumienia, ale jest to możliwe. Warto wprowadzić w życie wszystkie powyższe sugestie.

Pies senior w domu? Te akcesoria mogą się przydać!

• Rampa albo schodki ułatwiające wchodzenie psu na wyższy poziom, np. na kanapę, podest, do samochodu itp.
• Specjalne nakładki na progi różniące się wysokością, jeśli pies mający problem z podnoszeniem łap, ruchomością stawów, przemieszcza się między pomieszczeniami.
• Legowiska typu dry bed ze specjalnej tkaniny, która jest miękka i przepuszczająca dla wilgoci. Daje pewność, że pies nie mogący się poruszać będzie leżał na suchej powierzchni w razie awarii.
• Tzw. suche prześcieradła oraz podkłady i pieluszki jednorazowe przydadzą się w przypadku psów seniorów mających problem z trzymaniem moczu czy kału w wyniku zmian chorobowych lub starczych.

Zobacz galerię 14 zdjęć

Autor: Getty Images/NATALIA ANDREEVA

Starszy pies potrzebuje spokoju i ciepła. Ustaw więc jego legowisko z dala od ciągów komunikacyjnych, w zacisznym miejscu. Zapewnij mu poduszki, kocyki, by mógł przyjąć wygodną pozycję i w razie potrzeby zagrzebać się w kocyki. Najlepiej mieć dwa zestawy, by piorąc jeden, drugi był dla pupila.

Dorota Jaworska