Alyssoides urticulata - Alyssoides urticulata

Alyssoides urticulata (syn.: Alyssoides urticulata var. graeca, Alyssoides graeca, Versicaria graeca) to niska, kępiasta bylina z rodziny kapustowatych (Brassicaceae). Roślina ta w swym naturalnym stanowisku występuje w Europie, gdzie porasta skalne załomy górskie w Alpach i Apeninach. Pierwsza wzmianka o tej roślinie pochodzi z 1858 roku z Genewskiego Katalogu Ogrodniczego.

Alyssoides urticulata to niewielka, zadarniająca powierzchnię gleby krzewinka, złożona z licznych, niewielkich rozetek, zbudowanych z wielu łopatkowatych, siedzących liści, porastających gęsto krótką, zredukowaną łodygę, z czasem drewniejącą u swej podstawy. Wiosną ze środka każdej rozetki liściowej wyrasta wzniesiony pęd kwiatostanowy, który jest gęsto, naprzeciwlegle porośnięty pojedynczymi, łopatkowatymi lub lancetowatymi, siedzącymi na pędzie, bezogonkowymi, zielonymi liśćmi.Kwiaty rośliny są obupłciowe i ukazują się na roślinie od kwietnia do czerwca. Są drobne, o średnicy około 5 mm, żółte, czterokrotne, o promienistej symetrii okwiatu, złożone z czterech, żółtych, owalnych do niemalże okrągłych płatków korony. Kwiaty zebrane są w gęste kwiatostany w kształcie grona, o wysokości do 20 cm, ukazujące się na szczytach pędów kwiatostanowych. Wraz z rozwojem kolejnych kwiatów, kwiatostany wydłużają się stopniowo ku górze, a kwiaty położone najniżej przekwitają. Kwiaty są pachnące, przyciągają do ogrodu liczne owady zapylające. Po zapyleniu i zapłodnieniu roślina zawiązuje owoce – krępe, kuliste łuszczyny, które po dojrzeniu pękają i otwierają się, ukazując wewnętrzną błonę, która dzieli je na pół. Po otwarciu, z łuszczyn wysypują się suche, dojrzałe nasiona.

Alyssoides urticulata nie jest rośliną wymagającą w stosunku do podłoża, doskonale poradzi sobie na niezbyt wilgotnych i nawet tych mało urodzajnych glebach ogrodowych. Najlepsze będzie dla niej podłoże przepuszczalne, piaszczyste lub lekko kamieniste, o odczynie obojętnym lub lekko zasadowym. Na glebach ciężkich, zlewnych, podmokłych i kwaśnych będzie rosła źle i może wygniwać i szybko zamierać. Alyssoides urticulata jest odporna na okresową suszę. Najlepiej rośnie i kwitnie w miejscach nasłonecznionych lub w lekkim półcieniu. W Polskich warunkach klimatycznych jest wystarczająco odporna na mróz, ale w najzimniejszych rejonach kraju młode okazy warto na zimę okrywać np. warstwą stroiszu (gałązek drzew iglastych).

Alyssoides urticulata to roślina kwitnąca wiosną, idealna do ogrodów skalnych oraz do zastosowania w alpinariach, a także do obsadzania murków. Może być również wykorzystywana do wypełniania szczelin między kamiennymi lub skalnymi płytami ścieżek i tarasów oraz jako roślina zadarniająca do obsadzania większych powierzchni, np. w ekstensywnych założeniach ogrodowych na dachach i w ogrodach żwirowych.Alyssoides urticulata może być rozmnażana generatywnie – przez wysiew nasion bezpośrednio do gruntu na miejsce stałe, tuż po ich zbiorze jesienią lub wiosną. Starsze, silnie rozrośnięte egzemplarze można rozmnażać wegetatywnie, przez ich podział, oddzielając pojedyncze rozety liściowe. Najlepszym terminem na ten zabieg jest okres po kwitnieniu, aż do jesieni.

Agnieszka Mike-Jeziorska