Dzwonek drobny - Campanula pusilla

Dzwonek drobny (ang. fairies thimbles, fairy thimble bellflower) to bylina górska z rodziny dzwonkowatych (Campanulaceae). Popularny w wielu górach Europy, w Polsce dość powszechny w Tatrach i na Babiej Górze, zasiedla skały, piargi, żwirki, głównie na podłożu wapiennym, od regla dolnego po piętro halne.

Dzwonek drobny tworzy zwartą darń lub kępki o wysokości około 5 cm dość drobnych, różyczkowato ułożonych, intensywnie zielonych liści o okrągło-sercowatym kształcie. Drobne (około 1x3 cm) fioletowe, dzwonkowate kwiaty są czasem zebrane w kilkukwiatowe, jednostronne grono lub wiechę, na szczycie łodygi, dłuższej od rozety liściowej (wys. koło 25 cm). Roślina rozrasta się za pomocą podziemnych, rozgałęzionych kłączy.

Kwitnienie dzwonka drobnego rozpoczyna w czerwcu. Regularne usuwanie przekwitniętych kwiatów powoduje wydłużenie kwitnienia nawet do późnej jesieni. Najintensywniej kwitną młode rośliny oraz pędy na zewnętrznych stronach kęp. Starsze pędy i rośliny często nie wytwarzają kwiatów.

Dzwonek drobny najlepiej rośnie na słonecznych lub półcienistych stanowiskach, na wilgotnej, ale przepuszczalnej, lekkiej, żwirowo-kamienistej, wapiennej glebie. Roślina ta dobrze znosi mróz, strefa mrozoodporności – 6.

Doskonała roślina do ogrodów skalnych i na murki oraz na obwódki rabat. Świetna roślina do obsadzania szczelin skalnych i małych przestrzeni pomiędzy kamieniami.Aby otrzymać mocny efekt kolorystyczny należy sadzić większe, rozrośnięte kępy pojedynczo lub 2-3 mniejsze egzemplarze razem. Chcąc uzyskać efekt zadarnienia, należy sadzić około 9 roślin na 1 m2.

Rozmnażanie dzwonka drobnego polega na podziale starszych kęp roślin wczesną wiosna lub po przekwitnięciu.

Agnieszka Mike-Jeziorska