Głodek różyczkowaty - Draba rosularis

Głodek różyczkowaty należy do rodziny kapustowatych (Brassicaceae). W środowisku naturalnym występuje w położeniach górskich w Turcji. To niska bylina o zwartym pokroju osiągająca 5-10 cm wysokości. Ma drobne, mięsiste liście zebrane w rozety.

Głodek różyczkowaty kwitnie wiosną – od kwietnia do maja. Kwiaty wyrastają na pędach po kilka tworząc gęste grona. Mają żółtą barwę.

Głodek różyczkowaty preferuje stanowiska dobrze nasłonecznione, ciepłe, osłonięte od wiatru. Toleruje różne typy gleb – nawet te gorszej jakości. Ważne, aby podłoże było przepuszczalne. Uprawiany na glebach podmokłych szybko może być porażany przez choroby grzybowe. Roślinę najlepiej rozmnażać (przez podział) w okresie wiosennym. Siew nasion jest kłopotliwy – nawet w dobrych warunkach kiełkowanie może trwać 30-90 dni. W pierwszym roku uprawy głodek w okresie bezdeszczowym powinno się podlewać. Starsze okazy są odporne na suszę. Z reguły nie wymaga nawożenia. Późną jesienią rośliny zaleca się okryć (szczególnie w chłodniejszych rejonach Polski). Gatunek toleruje temp. do -23 st. C, ale zaszkodzić mu mogą bezśnieżne zimy.

Głodek różyczkowaty to typowa roślina wykorzystywana do dekoracji ogrodów skalnych i alpinariów. Ze względu na niewielkie rozmiary dobrze wygląda sadzona na obrzeżach, przy ścieżkach, wśród kamieni i w szczelinach muru. Czasem uprawia się ją w celu "rozjaśnienia" zieleni w ogrodzie. Najlepiej prezentuje się w niewielkich grupach.

Michał Mazik