Goździk montpeliański - Dianthus monspessulans

Goździk montpeliański należy do rodziny goździkowatych (Caryophyllaceae). W środowisku naturalnym występuje w południowo-wschodnich Alpach. Bylina osiąga zwykle 20 cm wysokości. Ma gęsty, zwarty, kępiasty pokrój. Liście są wąskie i długie, szarozielone. Pokrywa je woskowy nalot.

Goździk montpeliański kwitnie od czerwca do sierpnia. Kwiaty mają charakterystyczny, pierzasty kształt i białą lub różową barwę. Wydzielają intensywny, przyjemny zapach. Owocem jest torebka.

Goździk montpeliański preferuje stanowiska słoneczne i ciepłe – wtedy kwitnie najobficiej. Zaleca się uprawiać go w podłożu przepuszczalnym, żyznym, umiarkowanie suchych. Na glebach podmokłych szybko jest porażany przez choroby grzybowe. Sadzonki najlepiej wysadzać w okresie późnowiosennym. Młode okazy zaleca się podlewać, szczególnie latem. Rośliny warto dokarmić przed i w czasie kwitnienia. Najlepiej stosować nawozy wieloskładnikowe lub fosforowo-potasowe (nawożenie azotem nie jest wskazane). Goździki po kwitnieniu warto przyciąć. Gatunek z reguły wytrzymuje polskie zimy (w chłodniejszych rejonach lub przy bezśnieżnych zimach rośliny zaleca się okryć).

Goździk montpeliański – chociaż wciąż mało znany w Polsce – może być wykorzystywany w sposób uniwersalny. Nadaje się do tworzenia rabat lub ich obrzeży. Można go sadzić wzdłuż ścieżek i w skalniakach. Dobrze komponuje się z kamieniem naturalnym i murkami. Pasuje do alpinarium. To oryginalna dekoracja każdego ogrodu.

Michał Mazik