Pstrolistka sercowata - Houttuynia cordata

Pstrolistka sercowata (hutujnia sercowata), należy do rodziny saururowatych (Saururaceae). W środowisku naturalnym występuje w Azji. Często występuje tam jako chwast pól i przydroży. W Polsce jest znana z uprawy – w ogrodach wykorzystuje się jej botaniczne kultywary.

Pstrolistka sercowata to okrywowa bylina o ozdobnych liściach i lekko pokładających się pędach, osiągająca 40-50 cm wysokości. Łatwo rozrasta się za pomocą podziemnych kłączy (w sprzyjających warunkach siedliskowych może stać się rośliną ekpansywną!). Liście są sercowate lub jajowate, niebieskawozielone, często o czerwono zabarwionym brzegu. Na szczególną uwagę zasługuje odmiana 'Chamaeleon' o zielono-żółto-różowych liściach. Pstrolistka sercowata kwitnie od lipca do września. Kwiaty są drobne, białe, zebrane w gęste kwiatostany do 2,5 cm długości, o barwie białej. Owocem jest torebka.

Pstrolistka sercowata najlepiej rośnie na stanowiskach lekko osłoniętych, wolnych od bezpośredniego nasłonecznienia. Preferuje dobrze przepuszczalne, żyzne gleby o lekko kwaśnym lub kwaśnym odczynie. Podłoże powinno być stale lekko wilgotne. Roślina nie jest całkowicie odporna na mróz, dlatego młode okazy zaleca się okrywać przed nadejściem zimy, starsze powinny wytrzymać okres mrozów. Rośliny zaleca się regularnie podlewać. Dobrze reagują na ściółkowanie podłoża. Warto stosować nawozy organiczne lub mineralne ze zwiększoną dawką potasu. Główne zabiegi pielęgnacyjne polegają na regularnym odchwaszczaniu i utrzymywaniu odpowiedniej wilgotności gleby.

Pstrolistka sercowata ze względu na dekoracyjne przez cały sezon liście doskonale nadaje się jako uzupełnienie rabat kwiatowych. To ceniona dekoracja brzegów zbiorników wodnych, szczególnie w ogrodach orientalnych. Nadaje się do obsadzania wilgotnych terenów jako roślina okrywowa. Wykorzystywana jest do zadarniania miejsc pod drzewami lub krzewami.

Michał Mazik