Rojnik murowy - Sempervivum tectorum

Rojnik murowy należy do rodziny gruboszowatych (Crassulaceae). W środowisku naturalnym porasta górzyste tereny Europy i Azji (Alpy, Sudety, Kaukaz). To niewielka roślina wieloletnia o płożącym pokroju. Osiąga 5-10 cm wysokości. Wytwarza gwiazdkowate rozety składające się z mięsistych różowo-zielonych liści.

Rojnik murowy kwitnie od czerwca do października. Kwiaty są niepozorne, drobne o różowej barwie.

Rojnik murowy jest łatwy w uprawie – można uprawiać go na większości stanowisk. Optymalne są miejsca jasne, bezpośrednio nasłonecznione. Rojnik murowy lubi gleby przepuszczalne, niezbyt żyzne, umiarkowanie suche. Sadzony w gruncie jest w pełni mrozoodporny. Problem z podmarzaniem może wystąpić w przypadku okazów uprawianych w ogrodach wertykalnych lub dachowych. Warto sadzić rośliny blisko siebie (kilkanaście sztuk na 1 m²), aby szybko „opanowały” dany teren. Przy rozmnażaniu z siewu trzeba pamiętać, aby nasion nie przykrywać ziemią. Podlewanie przy tradycyjnej uprawie nie jest z reguły konieczne. Rojniki nawozi się sporadycznie: 1-2 razy w sezonie, stosując rozcieńczone dawki nawozu. Ważnym zabiegiem pielęgnacyjnym, zwłaszcza w początkowym okresie uprawy, jest regularne odchwaszczanie.

Rojnik murowy ma bogate zastosowanie w ogrodzie. Często wykorzystuje się go do dekoracji skalniaków. Dobrze wygląda sadzony w szczelinach pomiędzy kamieniami. Można go także sadzić jako roślinę okrywową w suchych miejscach. Ponadto nadaje się do dekoracji obrzeży nawierzchni, ogrodów pionowych i dachowych. Dobrze komponuje się w ogrodach różnego typu – od wiejskiego po śródziemnomorski. Roślina znajduje też zastosowanie w ziołolecznictwie.

Michał Mazik