Złocień wielki = Jastrun wielki - Chrysanthemum maximum, syn. Leucanthemum maximum

Złocień wielki to bylina z rodziny astrowatych Asteraceae, rośnie dziko w Pirenejach.

Zobacz galerię 3 zdjęcia

Autor: Agnieszka Mike-Jeziorska

Złocień wielki

Spis treści

1. Złocień wielki – opis
2. Złocienie – wymagania i uprawa

Złocień wielki – opis

Dorasta do 50–100 cm wysokości, ma sztywne, ulistnione pędy zakończone koszyczkami kwiatowymi średnicy 10–15 cm, które wyrastają nad rozetą długich, lancetowatych liści odziomkowych. Złocień wielki kwitnie od czerwca do sierpnia. Kwiaty złocieni języczkowe w koszyczkach są białe, mogą być osadzone w jednym lub kilku okółkach (koszyczki pojedyncze) lub zajmować prawie cały kwiatostan (koszyczki pełne). Złocień wielki sadzi się na rabatach, nadaje się też na kwiat cięty.

Złocienie – wymagania i uprawa

Bylina ta wymaga gleby żyznej, próchniczej, nieco gliniastej, przepuszczalnej (ale nie za suchej) i alkalicznej. Jest odporna na niską temperaturę. Konieczne jest jej nawożenie: wiosną stosuje się gnojowicę, a po 10–14 dniach nawozy mineralne. Drugi raz rośliny nawozi się po przekwitnieniu. Większość odmian co 2–3 lata należy przesadzić na nowe miejsce. Złocienie rozmnaża się go przez podział roślin albo przez sadzonki zielne, wczesną wiosną lub po kwitnieniu, gdy zaczynają wybijać nowe pędy. Sadzonkuje się do ciepłych inspektów, po czym wysadza się do doniczek i z nich dopiero do gruntu. Rzadziej rozmnaża się złocień przez nasiona, gdyż rośliny potomne rozmnożone generatywnie nie powtarzają w pełni cech roślin matecznych. Nasiona sieje się w końcu marca lub w kwietniu na zagony.