Żurawka drżączkowata - Heuchera x brizoides

Żurawka drżączkowata (ang. coral bells, alumroot) to kępiasta bylina, należąca do rodziny skalnicowatych (Saxifragaceae), mieszaniec międzygatunkowy, powstały ze skrzyżowania żurawki krwistej (Heuchera sanguinea) i żurawki drobnokwiatowej (Heuchera micrantha).

Żurawka drżączkowata tworzy zwarte poduchy zielonych, sercowatych, klapowanych liści odziomkowych, wyrastających na długich ogonkach liściowych, o wysokości 15-20cm. Pędy kwiatostanowe cienkie, wysokie, osiągają 40-60cm, ulistnione jedynie u swej podstawy. Kwiaty różowo-czerwone, o intensywnym odcieniu,  dzwonkowate, o wydłużonym nieco kielichu, drobne, zebrane w luźne wiechy, pojawiają się  już w maju i pozostają dekoracyjne do przełomu lipca i sierpnia.

Żurawka drżączkowata to bylina stosunkowo łatwa w uprawie. Najlepiej rośnie na stanowiskach ciepłych, słonecznych lub lekko ocienionych od strony południowej. Wymaga przepuszczalnych, dość żyznych gleb, stale nieco wilgotnych o odczynie obojętnym. Roślina dość wrażliwa na suszę, brak wody powoduje znaczne osłabienie kwitnienia.Średnio wrażliwa na mróz, w chłodniejszych rejonach kraju powinna być okrywana na zimę np. stroiszem (gałązkami drzew iglastych). Doskonała roślina na rabaty bylinowe, obwódki i do ogrodów skalnych. Świetnie sprawdzi się również w zestawieniach z sezonowymi roślinami balkonowymi i tarasowymi. Zarówno kwiaty, jak i liście mogą być też stosowane w bukietach i kompozycjach florystycznych jako kwiaty i zieleń cięta. Z racji swego pochodzenia mieszańcowego, nie powtarza swych cech podczas rozmnażania za pomocą nasion, dlatego rozmnażamy ją wyłącznie wegetatywnie, przez podział starszych roślin lub sadzonkowanie krótkopędów przed kwitnieniem lub jesienią po przekwitnięciu.

Agnieszka Mike-Jeziorska