Hiacyntowiec dzwonkowaty - Hyacinthoides hipanica

Hiacyntowiec dzwonkowaty, nazywany również hiszpańskim dzwonkiem, to roślina cebulowa należąca do rodziny szparagowatych (Asparagaceae). Zwykle osiąga 25-50 cm wysokości.

Hiacyntowiec dzwonkowaty kwitnie od maja do czerwca. Liście są jasnozielone, długie (do 50 cm), bardzo wąskie. Wraz ze wzrostem rośliny stopniowo pokładają się. Tworzy długi pęd kwiatostanowy, na którym wyrasta od 4 do 20 kwiatów pojedynczych o dzwonkowatym kształcie i fioletowej, różowej bądź białej barwie.

Hiacyntowiec dzwonkowaty najlepiej rośnie na stanowisku słonecznym. Jak wiele innych roślin cebulowych toleruje półcień, jednak wtedy kwitnie mniej obficie. Optymalne dla niego podłoże jest żyzne, próchnicze, przepuszczalne (zapobiega to gniciu cebul), umiarkowanie wilgotne, o lekko kwaśnym odczynie. Uprawiając tę roślinę, warto wzbogacać glebę kompostem lub innym nawozem organicznym. Podlewanie z reguły nie jest konieczne, gdyż nadziemna część rośliny w okresie największych susz (lata) zanika.

Hiacyntowiec dzwonkowaty rzadko choruje, w niesprzyjających warunkach może pojawić się jednak szara pleśń lub zgnilizna korzeni. Gatunek ten najłatwiej rozmnożyć przez oddzielanie małych cebul przybyszowych. Cebule najczęściej sadzi się jesienią. Zwykle zakwitają po 2-3 latach. Roślina jest mrozoodporna.

Hiacyntowiec dzwonkowaty najlepiej sadzić na rabatach w kompozycjach z innymi późnowiosennymi roślinami. Dobrze wygląda uprawiana na tle drzew i krzewów lub na trawniku. Nadaje się na kwiat cięty.

Michał Mazik