Lilia 'Manissa' - Lilium 'Manissa'

Lilia ‘Manissa’ to roślina cebulowa, należąca do rodziny liliowatych (Liliaceae). Jest to jedna z odmian, należących do grupy OT (tzw. Orienty lub orienpety – połączenie lilii orientalnych z trąbkowymi).

Orienpety, do których należy ‘Manissa’ mogą przetrzymać zimę wyłącznie pod solidnym przykryciem (np. gruba warstwa kory lub stroiszu, można również obsadzić podłoże płytko korzeniącymi się roślinami okrywowymi, których zaschnięte części nadziemne będą stanowić zimą warstwę izolacyjną dla cebul). Można również na zimę cebule wykopać i przechować w pomieszczeniu o temperaturze 2°C. Można też sadzić je w dużych pojemnikach i zimować, ustawiając w chłodnej piwnicy. Orienpety są również wrażliwe na chłody i deszcze latem. Wymagają gleby przepuszczalnej, gliniasto-piaszczystej i żyznej, bogatej w składniki pokarmowe. Najlepiej kwitną w miejscu lekko ocienionym lub w rozproszonym świetle słonecznym. W okresach bezdeszczowych dobrze reagują na regularne podlewanie.

Lilia ‘Manissa’ doskonale sprawdzi się sadzona na rabatach, w grupach na trawnikach, przy zbiornikach wodnych, jest również jedną z najpopularniejszych odmian lilii uprawianą na kwiat cięty. Lilie to nieliczna grupa roślin cebulowych, których cebule możemy sadzić zarówno jesienią (przełom września i października) lub wiosną. Wszystko zależy od ich terminu kwitnienia. Odmiany wcześnie kwitnące lepiej posadzić jesienią, aby do wiosny zdążyły się dobrze ukorzenić. Odmiany kwitnące później, możemy posadzić jeszcze wiosną, jak tylko podłoże rozmarznie, a mrozy przestaną być zagrożeniem (najczęściej w kwietniu). Cebule lilii sadzimy na głębokość dwukrotnie większą od ich wysokości. Przekwitające kwiaty należy usuwać na bieżąco, pozostawiając jednak jak najdłużej, jak największa ilość liści, co spowoduje wzrost cebul i zwiększy obfitość kwitnienia w kolejnym roku. Średnio co 3-4 lata warto cebule przesadzić w nowe miejsce. Przy okazji możemy rozmnożyć starsze okazy poprzez podział cebul.

Tak, jak u innych odmian lilii - cebula zbudowana jest z licznych łusek, a duże kwiaty składają się z 6 płatków osadzonych w dwóch płaszczyznach, a z ich środka wystaje sześć pręcików z dużymi pylnikami oraz jeden większy słupek na środku. Te intensywnie pachnące, jasnożółte, z ciemniejszym wnętrzem kielicha, kwiaty pojawiają się na długich (do 130cm długości) pędach kwiatostanowych w lipcu.

Agnieszka Mike-Jeziorska