Psiząb - Erythronium

Psiząb to niewielka roślina cebulowa z rodziny liliowatych. Jej kwiaty przypominają wyglądem miniaturowe lilie i najczęściej występują w kolorach żółtych, różowych, liliowych, czerwonych oraz białych.

Psiząb kwitnie wiosną (od kwietnia do czerwca), rozwijając niewielkie kwiaty na końcu delikatnej, wyprostowanej łodyżki, wyrastającej bezpośrednio z ukrytej pod ziemią cebulki. W zależności od gatunku i odmiany, łodyżka może być pojedyncza lub rozgałęziona i osiągać od 20 do 60 cm wysokości. U podstawy łodygi znajduje się luźna rozeta szerokich, zielonych liści, pokrytych niekiedy delikatnymi, jasnymi cętkami. Kilka tygodni po przekwitnięciu kwiatów, liście zasychają. Roślin jednak nie wykopuje się, pozwalając im swobodnie się rozrastać. Dzięki temu po kilku latach utworzą sporą kępę i podczas kwitnienia będą wyglądały bardzo efektownie.

Swoją oryginalną, polską nazwę psiząb zawdzięcza kształtowi cebuli, która przypomina wyglądem biały kieł. Cebula jest pozbawiona łusek i po wykopaniu dość szybko zasycha. Dlatego jeśli chce się psiząb rozmnożyć poprzez podział dorosłej rośliny, uzyskane po wykopaniu cebulki przybyszowe, od razu należy posadzić je na miejsce stałe.

Najlepszym terminem sadzenia psizębu jest jesień (wrzesień), dlatego wiosną warto zaznaczyć miejsce posadzenia roślin, aby później nie mieć kłopotu z ich odnalezieniem. Cebulki są wprawdzie dość odporne na niskie temperatury, ale przez pierwsze 2–3 lata po posadzeniu, warto je osłonić przed zbliżająca się zimą.

Najlepsze stanowisko dla psizębu to miejsce półcieniste, stosunkowo wilgotne (ale nie mokre) oraz żyzna, próchnicza ziemia, o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym. Znakomitym sąsiedztwem dla psizębu będą liściaste i iglaste krzewy, które dadzą roślinie nieco pożądanego cienia.

Zobacz galerię 10 zdjęć

Autor: Gettyimages

Psiząb

Katarzyna Józefowicz