Cytryna zwyczajna - Citrus limon

Cytryna zwyczajna zajmuje jedno z pierwszych miejsc wśród cytrusów uprawianych w warunkach domowych. Jak wszystkie cytrusy, także cytryna zwyczajna ma dość szczególne wymagania uprawowe, ale jeśli uda się je spełnić, już po kilku latach można uzyskać własne owoce w drzewka cytrynowego.

Cytryna zwyczajna w naturze jest rozłożystym, mocno rozgałęzionym i wysokim drzewem, dorastającym do 5-10 m wysokości. W uprawie pojemnikowej nie osiąga nigdy dużych rozmiarów, mimo to należy do jednych z większych roślin pokojowych (dorasta do 2-3 m wysokości), dlatego należy dla niej przeznaczyć znaczną ilość miejsca.
Latem drzewko cytrynowe można wynieść na zewnątrz (na taras, balkon lub do ogrodu), jednak na zimę musi z powrotem wrócić do mieszkania.
Cytryna zwyczajna ma sztywne, cienkie i rozgałęzione pędy, uzbrojone w nieliczne kolce. Niewielkie, owalne, skórzaste i błyszczące liście w sezonie wegetacyjnym pojawiają się na roślinie dość licznie, natomiast w czasie spoczynku niemal całkowicie opadają.
W sprzyjających warunkach cytryna kwitnie przez cały sezon letni, rozwijając białe kwiaty o wyjątkowo silnym i przyjemnym zapachu. Po zapyleniu kwiaty przekształcają się owoce, które dojrzewają nawet przez okres 1 roku. Od wiosny do jesieni cytryna wymaga stanowiska słonecznego i ciepłego (20-25 st.C) oraz stale wilgotnego, próchniczego, przepuszczalnego i lekko kwaśnego podłoża (najlepsza jest specjalna ziemia dla cytrusów). Okres zimowego spoczynku cytryna powinna spędzać w widnym i chłodnym pomieszczeniu (12-15 st.C).
Cytrynę zwyczajną najłatwiej rozmnażać za pomocą pobieranych wiosną sadzonek zielnych. Otrzymane w ten sposób rośliny pierwszy raz zakwitną po około 2 latach, a owoce wydadzą po 3-4 latach. Cytrynę można również rozmnażać za pomocą nasion, ale takie rośliny mogą zakwitnąć dopiero po kilkunastu latach lub nawet wcale.

Katarzyna Józefowicz