Krasnokwiat Katarzyny - Haemanthus katherinae

Krasnokwiat Katarzyny to jeden z najpiękniejszych gatunków krasnokwiatów uprawianych w mieszkaniach. Jego wspaniałe, czerwonopomarańczowe kwiatostany, przypominające puszyste pompony, są wspaniałą ozdobą każdego wnętrza.

Krasnokwiat Katarzyny kwitnie latem (od lipca do września), rozwijając na szczycie sztywnej, mięsistej łodygi dużą liczbę kwiatów zebranych w okazały, kulisty kwiatostan, któremu uroku dodają wystające, długie pręciki. Pęd kwiatowy wyrasta obok spiralnie ułożonych, dużych, zielonych liści, których ogonki zrastają się u podstawy, tworząc rodzaj łodygi. Zarówno pęd kwiatowy, jak i spód liści mogą pokrywać drobne, brązowobordowe cętki.

Krasnokwiat Katarzyny jest rośliną stosunkowo łatwą w uprawie. W okresie wegetacyjnym (od marca do października) potrzebuje systematycznego, ale umiarkowanego podlewania oraz dostatecznie ciepłego (20-24 st.C) i jasnego stanowiska, osłoniętego przed bezpośrednimi promieniami słonecznymi.

Krasnokwiat Katarzyny preferuje podłoże żyzne, próchnicze i przepuszczalne, ale równie dobrze poradzi sobie w typowej ziemi kwiatowej. Lato może spędzać zarówno w mieszkaniu, jak i na zewnątrz (np. na tarasie czy balkonie). Okres spoczynku krasnokwiatu Katarzyny przypada na miesiące listopad-luty. Już od października należy ograniczać podlewanie rośliny oraz stopniowo obniżać temperaturę otoczenia. Zimę krasnokwiat Katarzyny powinien spędzać w jasnym i chłodnym pomieszczeniu o temperaturze 12-14 st. C.

Krasnokwiat Katarzyny źle znosi przesadzanie, dlatego przeprowadza się je jedynie w ostateczności i z zachowaniem dużej ostrożności. Prawidłowo posadzona cebula rośliny powinna nieco wystawać nad powierzchnię podłoża. Roślina dobrze zawiązuje nasiona, które po usunięciu mięsistej otoczki nadają się do siewu. Krasnokwiat Katarzyny można również rozmnażać za pomocą małych cebulek przybyszowych, pozyskiwanych podczas przesadzania. Młode rośliny zakwitają po około 3 latach.

Katarzyna Józefowicz