Podrzeń garbaty - Blechnum gibbum

Jest to paproć, należąca do rodziny podrzeniowatych. W swojej ojczyźnie (wyspy: Fiji i Nowa Kaledonia) dorasta do 1m wysokości, tworząc pokryte łuskami kłącze (przypominające pień), z pióropuszem jasnozielonych, pojedynczo-pierzastych liści na szczycie.

Zobacz galerię 4 zdjęcia

Autor: Konrad Kalbarczyk

Podrzeń garbaty

W  Polsce podrzeń garbaty uprawiany jest jako roślina doniczkowa. Doskonale nadaje się do uprawy w większych terrariach o wysokiej wilgotności powietrza.

Roślina wymaga jasnego lub półcienistego stanowiska oraz wysokiej wilgotności powietrza. W tym celu można  doniczkę ustawić w większym naczyniu wypełnionym stale wilgotnym torfem lub mchem. Może być również zraszana, ale jedynie miękką, przefiltrowaną wodą lub oczyszczoną deszczówką). Źle toleruje bezpośrednie, silne nasłonecznienie oraz przeciągi. Nie znosi również suszy, na którą reaguje zrzucaniem liści. Wymaga stale lekko wilgotnego, kwaśnego, próchnicznego podłoża. Podlewać należy ją regularnie. Najlepsza do tego jest miękka, przefiltrowana woda. Blechnum pochodzi z tropikalnego środowiska, dlatego temperatura uprawy nie może spadać poniżej 18 stopni Celsjusza.

Podrzenia nawozimy latem, rozpuszczonymi w wodzie nawozami wieloskładnikowymi, ale dawka nawozu powinna być o połowę niższa, niż zalecana dla roślin zielonych, gatunek ten jest bowiem bardzo wrażliwy na zasolenie podłoża. Z tego również powodu lepsze będzie zastosowanie nawozów organicznych na bazie biohumusu, które trudniej przedawkować, a jednocześnie nie powodują zbyt dużego stężenia soli mineralnych w glebie. Pamiętać należy również o regularnym sprawdzaniu kwasowości podłoża i w razie konieczności, stosować dodatkowe nawozy zakwaszające.

Młode rośliny można przesadzać corocznie na wiosnę do nieco większych doniczek. Starsze okazy przesadzamy co kilka lat, jedynie wtedy, kiedy korzenie całkowicie wypełnia doniczkę.

Blechnum jest rośliną, którą można rozmnażać wyłącznie przez wysiew zarodników, pochodzących z liści zarodnionośnych (tzw. sporofili).

Agnieszka Mike-Jeziorska