Zamiokulkas zamiolistny. Jak pielęgnować kwiat zamiokulkas? Dlaczego zamiokulkas nie wypuszcza nowych liści?
Zamiokulkas zamiolistny (Zamioculcas zamiifolia) to bylina wyglądem przypominająca sagowce, palmy i paprocie. Zamiokulkas pochodzi z ciepłych rejonów wschodniej i południowej Afryki i zaliczany jest do tzw. żelaznych roślin, ponieważ jest prosty w uprawie i zniesie nawet bardzo trudne warunki.
Autor: serwis prasowy Flower Council of Holland
Zamiokulkas najlepiej czuje się w miejscach półcienistych lub ze światłem rozproszonym. Może też rosnąć w cieniu, chociaż całkowity brak słońca spowolni jego wzrost.
Spis treści
- Zamiokulkas zamiolistny
- Zamiokulkas - kwitnienie
- Jak pielęgnować kwiat zamiokulkas?
- Gdzie powinien stać zamiokulkas?
- Zamiokulkas zamiolistny - podłoże
- Co ile dni podlewać zamiokulkasa?
- Zamiokulkas - przesadzanie, jaka doniczka?
- Rozmnażanie zamiokulkasa
- Zamiokulkas - choroby liści
- Zamiokulkas - żółkną liście?
- Zamiokulkas brązowe plamy na liściach
- Dlaczego zamiokulkas nie wypuszcza nowych liści?
- Czy zamiokulkas jest trujący?
- Zamiokulkas zamiolistny - odmiany
Zamiokulkas zamiolistny
Zamiokulkas zamiolistny w naturalnym środowisku występuje we wschodnich i południowych częściach Afryki (m.in. na Zanzibarze i Tanzanii).
Europejskim botanikom zamiokulkas był znany już od XIX wieku, jednak popularnością jako roślina doniczkowa cieszy się dopiero od niedawna (w 1996 roku holenderscy hodowcy wprowadzili na europejski rynek pierwsze sadzonki zamiokulkasa).
W naturalnym środowisku zamiokulkas zamiolistny może osiągać wysokość 1-1.5 m, ale w domowych warunkach zazwyczaj nie przekracza 70 cm. Jego rozrost w dużej mierze zależy od warunków i zabiegów pielęgnacyjnych – jeśli odpowiednio o niego zadbamy, odwdzięczy się pięknymi, lśniącymi liśćmi – a nawet kwiatami!
Warto wspomnieć kilka słów o budowie i wyglądzie zamiokulkasa, ponieważ to ona jest sekretem jego wytrzymałości. Zamiokulkas pokrojem przypomina krzak. Roślina ma dużą tendencję do „rozkładania się” na boki, warto więc zapewnić jej sporo miejsca.
Pod powierzchnią ziemi znajduje się bulwiaste kłącze z korzeniami, w której roślina magazynuje wodę. Podobną funkcję pełnią mięsiste, grube pędy, na których rosną krótkie, jajowato-eliptyczne liście pokryte woskiem.
CIEKAWOSTKA: nazwa zamiokulkas powstała przez połączenie dwóch łacińskich nazw innych roślin o podobnym wyglądzie do zamiokulkasa: sagowców (zamia) oraz kolokazji (colocasia)
Zamiokulkas - kwitnienie
W domowych warunkach Zamiokulkas zamiolistny kwitnie bardzo rzadko. Kwiaty zamiokulkasa wyglądem przypominają biało-zielone kolby z pofałdowaną powierzchnią.
Zazwyczaj kwiaty osiągają około 20 cm wysokości. Ich obecność może świadczyć o bezbłędnej, wręcz mistrzowskiej pielęgnacji, chociaż same w sobie kwiaty zamiokulkasa nie wzbudzają estetycznego zachwytu.
Jak pielęgnować kwiat zamiokulkas?
Zamiokulkas zamiolistny to roślina bardzo prosta w uprawie i niewymagająca. Uważa się, że jest jednym z najlepszych okazów dla początkujących hodowców i osób, które nie mają czasu na skomplikowaną pielęgnację.
Mimo to nie należy przeceniać możliwości tej rośliny – jak każdy organizm, zamiokulkas potrzebuje wody, światła i odpowiedniej temperatury, by zdrowo się rozwijać.
Gdzie powinien stać zamiokulkas?
Zamiokulkas najlepiej czuje się w miejscach półcienistych lub ze światłem rozproszonym. Może też rosnąć w cieniu, chociaż całkowity brak słońca spowolni jego wzrost. Na pewno warto zamiokulkasa chronić przed dużym i intensywnym słońcem, ponieważ może ono poparzyć liście.
Warto zamiokulkasowi zapewnić również odpowiednią temperaturę – to ważne szczególnie zimą. Roślina rośnie najlepiej w temperaturze 18-24 st. C., chociaż ze względu na swój rodowód (Afryka) jest w stanie przetrwać nawet 30-stopniowy upał.
Gorzej jest jednak z mrozem – gdy temperatura w pomieszczeniu spadnie do 16 stopni, zamiokulkas sobie poradzi, choć jego wzrost może zostać zahamowany.
Spadek do 5 stopni może okazać się jednak dla zamiokulkasa śmiertelnie niebezpieczny – najprawdopodobniej roślina tak dużych mrozów nie wytrzyma. Warto o tym pamiętać, kupując lub transportując zamiokulkasa zamiolistnego zimą i wczesną wiosną.
Zamiokulkas zamiolistny - podłoże
Zamiokulkas zamiolistny nie ma dużych wymagań co do podłoża – powinno być ono wystarczająco przepuszczalne, by woda swobodnie spływała na podstawkę, a także lekko kwaśne (pH 5.5-6.5). Warto również na dnie doniczki wysypać sporą warstwę drenażu (np. perlitu, keramzytu czy żwiru).
Co ile dni podlewać zamiokulkasa?
Zamiokulkas zamiolistny dużo lepiej znosi przesuszenie niż przelanie. Bez wody jest on w stanie wytrzymać nawet dwa miesiące! Natomiast nadmierna jej ilość może doprowadzić do gnicia korzeni i chorób.
Jak często podlewać zamiokulkas? Wystarczy raz w tygodniu, a zimą nawet raz na 3 tygodnie. Zanim zdecydujemy się na podlanie rośliny, warto sprawdzić wilgotność ziemi (na głębokość ok. 5 cm). Zamiokulkas podlewamy wodą deszczową lub wodą z kranu, odstaną. Najlepiej, by była ona miękka.
Polecane artykuły:
- Rośliny w mieszkaniu: jak je wyeksponować we wnętrzu
- Liście, czyli motyw dekoracyjny na topie: tkaniny, tapety, dodatki do wnętrz
- Czy wypada dać kwiatka w doniczce? Kilka zasad, by uniknąć faux-pas
- Kwiaty do małego mieszkania. Jak eksponować rośliny na niewielkim metrażu?
Zamiokulkas - przesadzanie, jaka doniczka?
Młode 2,3-letnie okazy warto przesadzać co roku do większej doniczki. Starsze okazy wystarczy przesadzić co trzy, cztery lata.
Bardzo ważne jest, by nie zwlekać z przesadzaniem, gdy zauważymy, że korzenie rozsadzają doniczkę – to znak, że mają one zbyt mało miejsca i nie mogą się prawidłowo rozwijać.
Doniczka do zamiokulkasa powinna być na tyle duża, by bulwa oraz korzenie miały wystarczająco miejsca do wzrostu. Doniczka powinna mieć również od spodu otwór ułatwiający odpływ wody. Doniczka nie powinna też być zbyt duża, ponieważ może to utrudnić utrzymanie odpowiedniej równowagi wodnej.
Rozmnażanie zamiokulkasa
Zamiokulkas możemy rozmnożyć na kilka sposobów. Najlepiej zrobić to podczas przesadzania – wtedy rozdzielamy kłącza i odcięte kawałki sadzimy w donicach wyłożonych przepuszczalnym podłożem. Po kilku miesiącach powinny wykształcić się korzenie.
Jeśli zależy nam na szybszym ukorzenieniu sadzonki, warto skorzystać z drugiej metody, czyli tworzenia sadzonek liściowych. Wiosną odcinamy liście zamiokulkasa u nasady i umieszczamy w żyznym, przepuszczalnym podłożu. Sadzonki powinny wypuścić korzenie już po kilku tygodniach.
Zamiokulkas - choroby liści
Zamiokulkas zamiolistny jest dość odporny na szkodniki i popularne choroby dotykające rośliny doniczkowe. Do najczęstszych chorób zamiokulkasa należy fytoftoroza oraz zgnilizna.
Gdy zamiokulkas choruje na fytoftorozę na podstawie pędów rośliny pojawiają się jasne, wodniste plamki. Przyczyną fytoftorozy jest najczęściej niska temperatura oraz zbyt obfite podlewanie. Zmieniając sposób uprawy możemy roślinie pomóc.
Dużo gorzej jest w przypadku zgnilizny – jeśli dojdzie do gnicia korzeni, a z zamiokulkasa zacznie wydobywać się charakterystyczny „rybi” zapach – roślinę należy wyrzucić, nie ma już dla niej ratunku.
Zamiokulkas - żółkną liście?
Żółte liście zamiokulkasa są objawem przelania – warto więc ograniczyć nawadnianie rośliny i poczekać aż podłoże dobrze przeschnie.
Zamiokulkas brązowe plamy na liściach
Z kolei brązowe plamy na liściach mogą świadczyć o słonecznym poparzeniu – wtedy roślinę należy przenieść w ciemniejsze miejsce, gdzie nie dosięgną jej intensywne promienie słoneczne.
Dlaczego zamiokulkas nie wypuszcza nowych liści?
Przyczyn może być kilka – roślina jest ustawiona w kompletnym zaciemnieniu bez dostępu do słońca, przez co procesy wzrostu są spowolnione lub zahamowane.
Brak wzrostu lub gubienie liści może oznaczać, że zamiokulkas ma za zimno – należy więc przenieść go do cieplejszego pomieszczenia.
Czy zamiokulkas jest trujący?
Tak, zamiokulkas jest rośliną trującą. Soki zawarte w liściach i mięsistych łodygach są szczególnie niebezpieczne dla kotów, psów i ludzi. Warto więc chronić swojego pupila lub dziecko przed „degustacją” zamiokulkasa.
Również należy zachować ostrożność podczas przesadzania i rozmnażania rośliny – najlepiej robić to w rękawiczkach.
Zamiokulkas zamiolistny - odmiany
Zamiokulkas zamiolistny (zamioculcas zamiifolia) to najpopularniejsza na rynku odmiana tej rośliny. Coraz większą popularnością wśród miłośników roślin i kolekcjonerów zyskują również nietypowe odmiany, m.in.:
- zamiokulkas „Raven” – rzadka odmiana o czarnych aksamitnych liściach
- zamiokulkas „Zenzi” – w odróżnieniu od zamiokulkasa zamiolistnego, odmiana ta cechuje się mniejszym rozmiarem; liście są drobniejsze, a pędy grubsze, beczułkowate (zwłaszcza u nasady)
- zamiokulkas „Lucky” - liście są bardziej okrągłe
- zamiokulkas „Variegata” - bardzo rzadka odmiana o biało-zielonych lub żółto-zielonych liściach
| Nazwa łacińska | Zamioculcas zamiifolia |
|---|---|
| Kategoria | Doniczkowe |
| Roślina ozdobna z | liści/igieł |
| Stanowisko | półcieniste |
| Wilgotność gleby | sucha |
| Stanowisko | cieniste |
| Wysokość | do 1 m |
| Barwa kwiatów | biała |
| Podlewanie | mało |
| Barwa liści/igieł | zielona |
| Pokrój | wzniesiony |
Autor: serwis prasowy Flower Council of Holland
Zamiokulkas najlepiej czuje się w miejscach półcienistych lub ze światłem rozproszonym. Może też rosnąć w cieniu, chociaż całkowity brak słońca spowolni jego wzrost.
