Dereń pagodowy - Cornus controversa

Dereń pagodowy to niskie drzewo należące do rodziny dereniowatych (Cornaceae). W środowisku naturalnym rośnie głównie na terenie Azji. W Polsce można spotkać zdziczałe okazy, jest jednak znany przede wszystkim z uprawy. Sprowadzono go do nas w XIX wieku.

Zobacz galerię 2 zdjęcia

Autor: www.thinkstockphotos.com

Dereń pagodowy

Dereń pagodowy to niewysokie drzewo, rzadko dorastające do 10 m wysokości. Wytwarza regularną koronę z piętrowo ułożonymi pędami. Liście są eliptyczne, z widocznym unerwieniem. Jesienią przebarwiają się na czerwono i purpurowo.

Dereń pagodowy kwitnie wiosną – od maja do czerwca. Kwiaty są drobne, białokremowe, zebrane w luźne baldachogrona. W sierpniu i we wrześniu na drzewie pojawiają się niebieskoczarne jagody.

Dereń pagodowy najlepiej uprawiać w miejscach częściowo osłoniętych. Preferuje gleby żyzne, próchnicze, umiarkowanie wilgotne o odczynie obojętnym lub kwaśnym. Nie jest w pełni mrozoodporny, szczególnie w pierwszych latach po posadzeniu. Sadzenie najlepiej wykonywać wiosną. Drzewo warto chronić przed silnymi wiatrami i stosować dodatkowo grubą warstwę ściółki okrywającej. W czasie suszy dereń pagodowy zaleca się podlewać. Można sporadycznie stosować nawozy – najlepiej organiczne.

Dereń pagodowy jest mało znany w Polsce i uchodzi za oryginalną ozdobę ogrodów oraz parków. Warto uprawiać go w wyeksponowanym miejscu, np. jako soliter na trawniku. W szczególności dobrze komponuje się w ogrodach orientalnych. Najbardziej efektowny jest pod koniec lata – gdy owocuje – oraz w czasie „złotej polskiej jesieni”. Warto zwrócić uwagę na odmianę 'Variegata', wytwarzającą biało-zielone liście.

Michał Mazik