Judaszowiec południowy = judaszowiec wschodni - Cercis siliquastrum

Judaszowiec południowy, nazywany także judaszowcem wschodnim, to drzewo, na którym (według legendy) powiesił się Judasz po zdradzeniu Jezusa.

W Polsce judaszowiec południowy jest bardzo rzadko uprawiany w ogrodach przydomowych, nieliczne jego okazy można zobaczyć w kolekcjach ogrodów botanicznych.

Judaszowiec południowy to ozdobne wielopienne drzewo liściaste, dorastające do 6-10 m wysokości. Liście judaszowca mają kształt sercowaty, o lekko zaokrąglonym wierzchołku, malowniczo przebarwiają się jesienią na kolor purpurowoczerwony lub złoty. Jednak główną ozdobą judaszowca południowego są motylkowate, fioletowe kwiaty, które pojawiają się na roślinie przed rozwojem liści. Ciekawostką jest to, że kwiaty wyrastają bezpośrednio na pniu i na grubych gałęziach. Kwiaty judaszowca mają delikatny zapach i są jadalne! - mają słodko-kwaskowy smak i można je dodawać do sałatek.

Judaszowiec południowy kwitnie obficie w kwietniu i maju. Niestety judaszowiec nie jest w pełni odporny na mróz i w mroźne oraz wietrzne zimy może ulegać uszkodzeniu, nawet na przedwiośniu pąki kwiatowe mogą przemarzać, gdy temperatura nieznacznie spadnie poniżej zera stopni Celsjusza. Młode rośliny trzeba zabezpieczać na zimę usypując kopczyk u podstawy pnia. Ponadto drzewa judaszowca sadzimy tylko w miejscach słonecznych i osłoniętych przed wiatrem. Gleba powinna być żyzna, lekka i przepuszczalna.