Klon tatarski odm. ginnala = Klon ginnala - Acer tataricum subsp. ginnala, Acer ginnala

Klon tatarski ginnala to najczęściej wysoki krzew, rzadziej – niewysokie drzewo, należące niegdyś do rodziny klonowatych (Aceraceae), od 1998 roku klasyfikowane jest jako rodzina mydleńcowatych (Sapindaceae). Na naturalnych stanowiskach można go spotkać w słonecznych dolinach rzek, na lekkich, piaszczystych i żwirowatych glebach w północno-wschodnich Chinach, Korei, Japonii i na rosyjskim Dalekim Wschodzie.

Zobacz galerię 2 zdjęcia

Autor: Magdalena Michalak

Klon tatarski odm. ginnala

Klon tatarski dorasta do 7m wysokości, jest szerokim, nisko ugałęzionym drzewem lub krzewem o nieregularnej koronie, złożonej z luźno ułożonych, cienkich gałęzi i nagich, purpurowobrązowych pędów. Liście ogonkowe, ułożone na pędach naprzeciwlegle. Jajowate, długości 8cm, zaokrąglone lub płytko sercowate u nasady, z 3 klapami (środkowa klapa znacznie dłuższa od klap bocznych). Na brzegach nieregularnie, grubo piłkowane, nagie, ciemnozielone, błyszczące, jesienią pięknie przebarwiają się na szkarłatnoczerwono, a na zimę opadają.

Klony to rośliny jednopienne. Kwiaty klonu tatarskiego ginnala są pachnące, zebrane w krótkie, wyprostowane wiechy, najczęściej poligamiczne (na tym samym drzewie występują zarówno kwiaty obupłciowe oraz tylko pręcikowe), o pięcio-, rzadziej czterokrotnym okwiecie, o barwie żółtawej. Klon tatarski kwitnie na przełomie maja i czerwca, po rozwoju liści. Po zapyleniu kwiatów i zapłodnieniu, zawiązują się bardzo charakterystyczne owoce, złożone z 2 drobnych, zrośniętych skrzydlaków, opatrzonych zachodzącymi na siebie lub stykającymi się, słabo rozchylonymi skrzydełkami. Początkowo zielone, przed dojrzeniem owoce przybierają niezwykle dekoracyjny, czerwonawy odcień. Dojrzewają na przełomie września i października, kiedy to staja się brązowawe i suche. Po dojrzeniu długo pozostają na pędach, niekiedy aż do wiosny.

Klony źle znoszą wczesnowiosenne przycinanie. Rany po cięciu gałęzi, powstałe w końcu zimy lub na przedwiośniu wydzielają silnie sok, co powoduje osłabienie drzewa. Aby temu zapobiec, przycinanie (tylko, jeśli jest konieczne) należy wykonywać latem, po całkowitym rozwinięciu się liści, najlepiej od czerwca do sierpnia lub jesienią.

Klon tatarski ginnala najlepiej rośnie na słonecznych stanowiskach. Źle znosi zacienienie. Niewymagający w stosunku do podłoża. Rośliny są odporne na suszę, zanieczyszczenia powietrza i mrozy.

Klon tatarski ginnala to doskonała roślina ozdobna, polecana do ogrodów, parków i zieleni osiedlowej, szczególnie wartościowa w dużych założeniach naturalistycznych i zadrzewieniach w otwartym krajobrazie. W miastach doskonały do większych zespołów zieleni np. parków czy zieleńców, jako soliter lub drzewo alejowe. Odpowiedni do sadzenia przy ulicach i drogach. Może być stosowany również na formowane żywopłoty i naturalistyczne szpalery.

Klon tatarski ginnala może być rozmnażany generatywnie, poprzez wysiew nasion, zebranych jesienią. Nasiona wysiewamy wiosną, na przełomie marca i kwietnia wprost do gruntu lub w inspekcie, po około 3 miesięcznej stratyfikacji. Klony łatwo rozmnażają się z nasion, w szkółkach rosną dość szybko i łatwo znoszą przesadzanie.

Agnieszka Mike-Jeziorska