Olsza czarna - Alnus glutinosa

Olsza czarna rośnie w Europie do Kaukazu i Syberii, a także w północnej Afryce. W Polsce występuje dziko w miejscach wilgotnych, okresowo zalewanych: w łęgach i olszynach. Nazywana jest też olchą.

Spis treści

1. Olsza czarna – opis
2. Olsza czarna – uprawa
3. Olsza czarna – zastosowanie
4. Olsza czarna – odmiany

Olsza czarna – opis

Olsza czarna to wyniosłe drzewo dorastające do 25 m wysokości. Jej korona ma dość luźną strukturę, jest stożkowata. Pień strzelisty wyraźnie zarysowany aż do wierzchołka. Kora niemal czarna, drobno się łuszczy Liście wąskie u nasady, zaokrąglone lub wcięte na szczycie, pozostają na drzewie ciemnozielone aż do mrozów. Młode pędy i rozwijające się liście – lepkie.

Kwiaty olszy czarnej są rozdzielnopłciowe: pręcikowe w przewisających baziach, słupkowe w kwiatostanach przypominających małe szyszeczki. Kwitnie przed rozwojem liści. Owoce – drobne orzeszki dojrzewają w drewniejących owocostanach ("szyszeczkach"), które pozostają na drzewie przez kilka lat. Po ścięciu tworzy odrosty. Drewno ma barwę pomarańczową.

Olsza czarna – uprawa

Najlepsze dla olszy czarnej jest stanowisko półcieniste, ale drzewo może rosnąć także w słońcu, pod warunkiem, ze gleba będzie wilgotna (olsza źle znosi suszę). Podłoże powinno mieć odczyn obojętny do lekko kwaśnego.Rozmnaża się ją przez nasiona wysiewane wczesną wiosną, a odmiany przez odkłady.

Olsza czarna – zastosowanie

Efektowne drzewo do naturalistycznych ogrodów położonych nad wodą lub w terenie  podmokłym. Dobrze czuje się w skupinach z kaliną, czeremchą, wierzbami, topolami, jesionami.

Olsza czarna – odmiany

W ofercie szkółkarskiej jest wiele efektownych odmian. Najcenniejsze to:

• 'Imperialis' to wolno rosnące drzewo o luźnej koronie. Dorasta do 12 m wysokości, ma głęboko powcinane liście, przypominające kształtem liście dębu błotnego.
• 'Incisa'  jest niewielkim, wolno rosnącym krzewem o szerokoeliptycznej koronie. dorastającym do 4 m wysokości. Liście są drobne, owalne, powcinane, z wierzchu błyszczące, ciemnozielone, dołem jaśniejsze.
• 'Aurea' ma żółte liście i pomarańczowe młode pędy. Latem liście stają się żółtozielone.
• 'Pyramidalis' wyróżnia się wąskim pokrojem i zwartą strykturą korony. Liście mniejsze niż u typu, ciemnozielone i błyszczące.
• 'Laciniata' to także odmiana strzępolistna. Jej  Liście przypominają liście dębu czerwonego. Dorasta do 25 m wysokości.

Anna Skórkowska