Sofora chińska = perełkowiec japoński = szupin - Sophora japonica

Sofora chińska, znana jest także jako perełkowiec japoński lub szupin. To oryginalne drzewo charakteryzuje się nieparzystopierzastymi liśćmi (złożonymi z kilku do kilkunastu listków), opadającymi na zimę oraz białymi wiechami, z których później powstają charakterystyczne kulkowate strąki.

Zobacz galerię 2 zdjęcia

Autor: www.thinkstockphotos.com

Sofora chińska

Soforę chińską najlepiej sadzić na stanowisku słonecznym, ciepłym, osłoniętym od silnych wiatrów. Zalecane są wystawy południowe i zachodnie. Roślina ma niewielkie wymagania glebowe – toleruje różne typy gleb, w tym suche. Optymalne są jednak podłoża wapienne, świeże, dobrze przepuszczalne. Jest odporna na zasolenie gleby i zanieczyszczenie powietrza, dlatego nadaje się do sadzenia w warunkach miejskich.Soforę chińską powinno się uprawiać jedynie w cieplejszych rejonach Polski. Niestety, nawet wtedy może przemarzać (głównie młode okazy). Przed nadejściem zimy drzewo zaleca się dokładnie okrywać (np. agrowłókniną). Przydatne dla ochrony korzeni może być usypywanie kopczyka wokół pnia.

Ze względu na niską mrozoodporność soforę chińską powinno się sadzić w połowie wiosny. Po posadzeniu młode drzewka należy dokładnie podlać. W pierwszych latach uprawy zabieg powinno się regularnie powtarzać. Nawozy mineralne, zwłaszcza azotowe, stosuje się do końca lata (później mogą zmniejszyć mrozoodporność rośliny). Dobrze reaguje na nawożenie organiczne. Podłoże wokół pnia sofory warto ściółkować. Zabieg nieznacznie zwiększy temperaturę podłoża, ograniczy zachwaszczenie i wyparowywanie wody.Sofora chińska jest gatunkiem rzadko u nas spotykanym. Uprawiana jest pojedynczo, głównie w zachodnich rejonach Polski. Drzewo świetnie nadaje się (pomijając niską mrozoodporność) do obsadzania parków i zieleni miejskiej. To roślina miododajna. W ojczyźnie występowania wykorzystuje się ją także w ziołolecznictwie i stolarstwie.

Michał Mazik