Stewarcja kameliowata - Stewartia pseudocamellia

Stewarcja kameliowata należy do rodziny herbatowatych i pochodzi z Japonii i Korei Południowej. To niewielkie, najczęściej wielopniowe drzewo lub krzew osiągające w ojczyźnie 20 m wysokości, którego wyprostowane gałęzie z wiekiem tworzą parasolowatą koronę.

Zobacz galerię 4 zdjęcia

Autor: www.thinkstockphotos.com

Stewarcja kameliowata

W Polsce można z powodzeniem sadzić stewarcję kameliowatą w przydomowych ogrodach, gdyż jej wysokość w naszych warunkach klimatycznych rzadko przekracza 8 m. Jest to wolno rosnące drzewo, dekoracyjne w każdej porze roku i znoszące niskie temperatury.

Główną ozdobą stewarcji kameliowatej są śnieżnobiałe, pachnące  kwiaty z żółtym środkiem, które bardzo łatwo pomylić z kwiatami franklinii amerykańskiej, jej kuzynki. Pojedyncze kwiaty stewarcji kameliowatej pojawiają się w kulistych pączkach połowie czerwca, mają około 8 cm średnicy. Stewarcja kameliowata kwitnie do sierpnia. Pojedyncze kwiaty, zapylane przez pszczoły, mają trwałość przez 3-4 dni a potem opadają, jednak rozwijają się stopniowo co sprawia, że długo można zachwycać się ich pięknem. Brązowe owoce pojawiają się październiku i są kanciastymi, drewniejącymi torebkami 2-3 cm długości, które otwierają się pięcioma klapami.

Stewarcja kameliowata jest szczególnie dekoracyjna jesienią, gdy jej eliptyczne, ciemnozielone liście o długość ok. 10 cm przebarwiają się intensywnie na żółto, pomarańczowo i czerwono. Atrakcyjna jest także szara kora, która podobnie jak u platana łuszczy się płatami odsłaniając jaśniejsze, cynamonowego koloru plamy.Aby zapewnić optymalne warunki wzrostu, stewarcię kameliowatą należy posadzić w lekkiej, żyznej, próchniczej glebie o odczynie lekko kwaśnym (pH 4,5–6,5). Może także rosnąć na glebach mniej zasobnych w składniki mineralne. Gleba powinna być umiarkowanie wilgotna aby nie doprowadzić do przesuszenia płytkiego systemu korzeniowego, który czyni tę roślinę wrażliwą na suszę, a także może być kłopotliwy w pracach pielęgnacyjnych w ogrodzie. Aby nie doprowadzić do przesuszenia korzeni, zabezpieczamy stewarcję kameliowatą warstwą ściółki, nawet 30-centymetrową, a młode egzemplarze podlewamy w okresie letnich upałów.

Stewarcja kameliowata najlepiej rośnie na stanowiskach zacisznych, półcienistych i słonecznych, ale przede wszystkim osłoniętych od wiatru. Szczególnie ważne jest aby nie sadzić jej na otwartej przestrzeni. Dobrze znosi chłód i ujemne temperatury, jednak młode rośliny warto okrywać na zimę przez pierwsze lata po posadzeniu. Stewarcja kameliowata  nawet jeśli przemarznie to dobrze się regeneruje. Jest to roślina, która nie toleruje przesadzania. Należy dokładnie przemyśleć miejsce jej posadzenia, gdyż może nie przeżyć przeniesienia w inne miejsce. Rozmnażanie stewarcji kameliowatej nie zawsze przynosi sukces i wymaga sporego wysiłku, zatem najłatwiej jest kupić już ukorzenione rośliny.

Stewarcja kameliowata może być ciekawym akcentem w ogrodzie przydomowym. Jej wzrost jest powolny, więc jest odpowiednia do małych ogrodów.Sadzimy ją jako drzewo soliterowe, ale dobrze będzie się komponować z roślinami o podobnych wymaganiach glebowych, np. z magnoliami, różanecznikami, pierisem japońskim, enkiantem dzwonkowatym czy franklinią amerykańską. Stewarcja kameliowata jest egzotycznym, mało znanym gatunkiem, który zasługuje na popularyzację w ogrodach ze względu na swoją urodę i długi czas kwitnienia. Można ją spotkać w dużych parkach. Znane są odmiany ‘Julia’ oraz  ‘Rogów’ o szeroko otwierających się, białych, dużych (ok. 12 cm średnicy) kwiatach. Odmiany te zostały wyhodowane w Polsce, w Arboretum w Rogowie.