Daglezja zielona = Jedlica Douglasa - Pseudotsuga menziesii = Pseudotsuga douglasii

Daglezja zielona (syn. jedlica Douglasa, jedlica zielona, jedlica Menziesa, łac. Pseudotsuga taxi folia, Pseudotsuga menziesii var. douglasii, Pseudotsuga douglasii) to drzewo iglaste z rodziny sosnowatych (Pinaceae).

Spis treści

1. Daglezja zielona: drzewo iglaste
2. Jedlica Douglasa - kwiaty
3. Daglezja - iglak szybko rosnący

Daglezja zielona w naturze rośnie na zachodnich obszarach Ameryki Północnej, od Kolumbii Brytyjskiej w Kanadzie aż do Kalifornii, gdzie porasta nadbrzeżne niziny i tereny górskie. Odkryta około 1792 r. przez Archibalda Menzies’a. Pierwsze nasiona sprowadził w 1827 r. do Anglii J. Douglas i to od jego nazwiska powstała nazwa rośliny. Wkrótce po sprowadzeniu na Stary Kontynent daglezja dość szeroko rozpowszechniła się, zarówno w parkach, jak i w lasach.

Daglezja zielona: drzewo iglaste

Daglezja zielona to jedno z najszybciej rosnących drzew iglastych. W swojej ojczyźnie może osiągać ponad 100 m wysokości, w Polsce – ze względu na zimniejszy klimat i krótszy okres wegetacyjny – rośnie wolniej, ale i tu znane są okazy o wysokości 45 m. Daglezja jest długowieczna (żyje kilkaset lat). Młode drzewa mają pokrój szeroko stożkowy i rosnąc na otwartym terenie mogą długo pozostawać nisko ugałęzione. Te rosnące w bezpośrednim sąsiedztwie innych drzew stopniowo tracą dolne gałęzie i wysoko się z nich oczyszczają, odsłaniając prosty pień, pokryty na młodszych okazach gładką, szarą korą, z licznymi, wypukłymi pęcherzami żywicznymi o przyjemnym zapachu, przypominającym zapach jabłek lub cytrusów (podobnie pachną roztarte igły). W starszym wieku (powyżej 100 lat) kora staje się gruba, głęboko spękana, czerwonobrązowa. U okazów rosnących na naturalnych stanowiskach pień może osiągać nawet 4,5 m średnicy.

Daglezja ma gęstą, zwartą, regularną koronę o licznych, silnie rozgałęzionych pędach, pokrytych zimozielonymi, spłaszczonymi, miękkimi igłami, 2–3 cm długości i tępych lub słabo zaostrzonych wierzchołkach. Wierzchnia strona igieł jest jasnozielona, połyskująca, od spodu widoczne są wyraźne, jaśniejsze paski nalotu woskowego. W bardzo surowe zimy igły mogą przemarzać – wtedy brązowieją i opadają. Jednak wiosną drzewo łatwo się regeneruje, wypuszczając liczne, młode igły.

Jedlica Douglasa - kwiaty

Daglezja zielona to roślina jednopienna. Kwitnie na przełomie maja i czerwca. Kwiaty męskie są żółte, zebrane w drobne kotki wyrastające pojedynczo na spodniej stronie pędów, w kątach igieł. Kwiaty żeńskie zebrane są w niewielkich, zielonych lub purpurowych szyszeczkach, które wyrastają na końcach bocznych, najbardziej oświetlonych pędów (najczęściej w wierzchołkowych częściach korony). Daglezja jest rośliną wiatropylną. Po zapyleniu i zapłodnieniu roślina zawiązuje jajowate lub jajowato-cylindryczne, zielone, w trakcie dojrzewania brązowiejące, zwisające szyszki, 7–10 cm długości, osadzone na pędach na krótkich trzoneczkach. Łuski nasienne szyszek są cienkie, ale zdrewniałe, zaokrąglone, całobrzegie. Dość charakterystyczne dla gatunku są łuski okrywowe: dłuższe od nasiennych, wystające na zewnątrz, wyprostowane, skierowane ku szczytowi szyszki, języczkowate, trójzębne. Ich ząbek środkowy jest znacznie dłuższy od bocznych, ościsty. Owoce dojrzewają późnym latem w roku kwitnienia i opadają z drzewa w całości, po wysypaniu nasion o skrzydełkach przyrośniętych do ich górnej części.

Daglezja zielona najlepiej rośnie na słonecznych stanowiskach oraz żyznych, głębokich i dostatecznie wilgotnych, próchniczych glebach o odczynie lekko kwaśnym, choć jest rośliną tolerancyjną i dość łatwo przystosowuje się do środowiska. Ze względu na głęboki system korzeniowy jest odporna nawet na dość długie okresy suszy, jednak źle rośnie na glebach stale suchych, piaszczystych, ubogich w składniki pokarmowe i podmokłych. Najlepiej rośnie w wilgotnym klimacie morskim o łagodnych zimach (w Polsce na Pomorzu Zachodnim). W polskich warunkach klimatycznych jest całkowicie odporna na mróz (strefa mrozoodporności 4). Niestety daglezja zielona jest wrażliwa na zanieczyszczenia powietrza, w związku z tym nie nadaje się do sadzenia w okręgach przemysłowych i w dużych miastach, szczególnie w pobliżu większych ciągów komunikacji samochodowej.

Daglezja zielona jest rozmnażana generatywnie – poprzez wysiew nasion, które w polskich warunkach klimatycznych dojrzewają bez większych problemów. Nasiona wysiewamy na przełomie kwietnia i maja do skrzyń inspektowych lub bezpośrednio do gruntu na zagonach. Na miejsce stałe najlepiej wysadzać rośliny 4-5 letnie, które, dzięki obfitemu systemowi korzeniowemu dobrze znoszą przesadzanie.

Daglezja - iglak szybko rosnący

Daglezja zielona to cenne drzewo iglaste polecane do większych parków i dużych ogrodów w stylu naturalistycznym i leśnym oraz zadrzewień krajobrazowych, szczególnie tam, gdzie zależy na szybkim uzyskaniu wysokich drzew. Nadaje się zarówno do sadzenia pojedynczo (na dużych, otwartych powierzchniach, gdzie długo pozostanie nisko ugałęziona), jak i w grupach (jednogatunkowych i w połączeniu z innymi gatunkami drzew iglastych). Doskonale nadaje się też na jednogatunkowe, szybko rosnące szpalery, tworzące zielone przesłony, np. w większych ogrodach.

Poznaj inne ciekawe drzewa iglaste:

• sosna Thunberga 'Ogon'
• sosna pospolita 'Skjak'
• sosna bośniacka
• sosna wejmutka 'Greg'
• sosna czarna 'Green Bullet'

Agnieszka Mike-Jeziorska