Dzwonek brodaty - Campanula barbata

Dzwonek brodaty to jeden z gatunków dzwonków uprawianych w ogrodach. W Polsce dzwonek brodaty można spotkać również na nielicznych stanowiskach naturalnych w Sudetach, gdzie jest jednak bardzo rzadki i podlega ścisłej ochronie gatunkowej.

Dzwonek brodaty to niezbyt wysoka, krótkowieczna bylina. W ogrodach traktowana jak roślina dwuletnia, gdyż zakwita i najładniej kwitnie w drugim roku uprawy. Roślina wraz ze sztywnym, szorstko owłosionym pędem kwiatostanowym dorasta do 20-40 cm wysokości. U podstawy pędu kwiatowego wąskie, zielone, podłużne, owłosione liście tworzą niską, rozłożystą rozetę. Jasnoniebieskie lub liliowoniebieskie (bardzo rzadko również białe), duże, zwisające, dzwonkowate kwiaty, pojawiają się na pędach od maja do lipca i są zebrane w jednostronne grona. Cechą charakterystyczną płatków korony są jasne, delikatne, dość długie włoski wyrastające na ich szczycie, którym roślina zawdzięcza swoją nazwę gatunkową. Dzwonek brodaty pochodzi z terenów górzystych klimatu umiarkowanego, dlatego dobrze znosi niską temperaturę i nie wymaga specjalnej ochrony zimowej. Jest też stosunkowo mało wymagający w stosunku do podłoża, chociaż preferuje gleby przepuszczalne, niezbyt żyzne, o lekko kwaśnym odczynie pH. Dzwonek brodaty najlepiej czuje się też na stanowiskach półcienistych. Nie lubi natomiast miejsc mocno nasłonecznionych i gorących oraz podmokłych, ciężkich lub zasadowych podłoży.Dzwonek brodaty najlepiej rozmnaża się z nasion, wysiewanych na rozsadnik od razu po zbiorze lub wiosną po okresie stratyfikacji (przetrzymaniu przez kilka tygodni w niskiej temperaturze). Roślina na dobrych stanowiskach może dawać samosiew, gdyż nasiona zawiązuje łatwo i w dużej ilości. Zakwita w drugim roku uprawy. Dzwonek brodaty to doskonała roślina do ogródków skalnych, na cieniste rabaty i do ogrodów leśnych, gdzie dobrze komponuje się np. z niskimi trawami, sasankami alpejskimi czy kuklikiem górskim.

Katarzyna Józefowicz