Słonecznik zwyczajny - Helianthus annuus, syn. Helianthus lenticularis

Słonecznik zwyczajny jest rośliną jednoroczną z rodziny złożonych Compositae. Pochodzi z zachodnich obszarów Ameryki Północnej.

Zobacz galerię 3 zdjęcia

Autor: photos.com

Słonecznik zwyczajny

Słonecznik zwyczajny ma pojedynczą lub słabo rozgałęzioną, prostą łodyga o wysokości od 50 do 200 cm, wewnątrz pustą, zieloną z nieregularnymi brunatnymi plamami, szorstko owłosioną. Liście słonecznika są sercowate, duże i, podobnie jak pędy, szorstko owłosione.

Okres kwitnienia słonecznika trwa od VII do X. Koszyczki kwiatowe mogą być pojedyncze z długimi, zazwyczaj żółtymi kwiatami języczkowymi i brunatnymi kwiatami rurkowymi albo pełne (złożone wyłącznie z silnie rozrośniętych kwiatów rurkowych). Na rynku dostępne są odmiany, które mają na pędzie jeden bardzo duży koszyczek oraz takie, u których jest wiele mniejszych koszyczków. Odmiany ozdobne różnią się wysokością łodyg oraz budową i barwą koszyczków.

Wymaga gleby żyznej, głęboko uprawionej, umiarkowanie wilgotnej oraz słonecznego stanowiska. Słoneczniki sadzi się rzędem lub grupami przy ogrodzeniach i ścianach budynków, stosowane są również na kwiat cięty.

Słoneczniki rozmnaża się przez nasiona wysiewane w kwietniu wprost do gruntu. Rośliny powinny rosnąć w rozstawie 60 x 40–30 cm.