Dereń biały - Cornus alba

Dereń biały należy do rodziny dereniowatych (Cornaceae). W środowisku naturalnym występuje w Europie i Azji. To krzew liściasty dorastający do 2-3 m wysokości. Ma wzniesiony pokrój z pokładającymi się czerwonymi lub czerwonofioletowymi pędami. Liście są jajowate lub eliptyczne, u gatunku zielone, u odmian mogą mieć białe obrzeża.

Dereń biały kwitnie od maja do czerwca. Później może powtarzać kwitnienie w okresie jesiennym. Kwiaty są drobne, białe, zebrane w baldachogrona. Późnym latem i jesienią owocuje wykształcając sinobiałe okrągłe jagody.

Dereń biały najlepiej uprawiać na stanowisku słonecznym – wtedy wytwarza gęste, atrakcyjnie zabarwione pędy. Znosi także zacienienie. Optymalne są gleby żyzne, próchnicze, umiarkowanie wilgotne o odczynie obojętnym lub lekko kwaśnym.

Dereń biały jest mrozoodporny. Można go sadzić jesienią lub wiosną. Głębokość sadzenia nie powinna być zbyt duża – bryłę korzeniową przykrywa się tylko lekką warstwą gleby. Dereń w czasie suszy wymaga podlewania. Można go dokarmiać stosując nawozy mineralne - wieloskładnikowe lub organiczne. Co kilka lat powinno się wykonać cięcie odmładzające. Oprócz tego regularnie wycina się pędy słabe, cienkie, uszkodzone lub porażone przez choroby.

Dereń biały jest chętnie wykorzystywany do tworzenia krzewiastych kompozycji oraz na wysokie rabaty. Można go także stosować na luźne żywopłoty. Dobrze znosi zanieczyszczenia powietrza, dlatego często spotyka się go w parkach i zieleni miejskiej. Dereń biały jest cennym urozmaiceniem ogrodu, gdyż zwiększa jego walory estetyczne w okresie zimowym.

Michał Mazik