Lilak pospolity ROSE DE MOSCOU 'Minkarl' - Syringa vulgaris ROSE DE MOSCOU 'Minkarl'

Lilak pospolity ‘Minkarl’ (ROSE DE MOSCOU) to krzew liściasty z rodziny oliwkowatych (Oleaceae). Odmiana ta pochodzi od mutacji pędowej, znalezionej na odmianie lilaka pospolitego ‘Krasavitsa Moskvy’. Odminę ‘Minkarl’ wyselekcjonował w USA B. Fourier , a na rynek europejski wprowadziła szkółka Minier Nurseries w 2009 roku.

Lilak pospolity ‘Minkarl’ może przybierać formę szeroko rozgałęzionych krzewów lub niewielkich drzew (w zależności od zastosowanej podkładki i sposobu prowadzenia), o krzaczastym, wyprostowanym pokroju, osiągających 3-4 m wysokości. Pędy są nagie, wzniesione, silnie rozgałęzione, obficie, nakrzyżlegle porośnięte całobrzegimi, obustronnie nagimi, błyszczącymi, ciemnozielonymi liśćmi o sercowatym kształcie i długości ok. 5-12 cm. Sezonowe, opadają późną jesienią, jeszcze zielone. Kwiaty pełne, zrosłopłatkowe, z rurką około 1cm długości, intensywnie pachnące, zebrane w długie wiechy o długości do 30 cm. Kwiaty w pąkach maja barwę fiołkoworóżową, a po rozwinięciu staja się różowe lub białe Lilak pospolity zakwita w maju. Nektar kwiatów nie jest dostępny dla pszczół, ze względu na długą rurkę kwiatową. Owoce to wydłużone, suche, pękające torebki z nasionami.

Lilak pospolity wytwarza duże ilości odrostów korzeniowych, które należy regularnie usuwać, w przeciwnym wypadku, z czasem lilak może tworzyć gęste, dziczejące zarośla. Z tego względu, odmiany szlachetne, oczkowane lub szczepione na lilaku pospolitym, powinny również mieć stale usuwane odrosty korzeniowe podkładki, gdyż może prowadzić to dodatkowo do zagłuszenia odmiany szlachetnej przez podkładkę gatunku i doprowadzić do zamierania odmiany. Z tego samego powodu oczkowane na lilaku pospolitym odmiany szlachetne powinny być sadzone nieco głębiej, tak, aby miejsce szczepienia znajdowało się pod powierzchnią gleby. Spowoduje to wypuszczenie korzeni przez odmianę szlachetną, która z czasem będzie mogła się usamodzielnić i uniezależnić od podkładki, którą z czasem odrzucą.

Dodatkowo, aby zachować ładny pokrój krzewów, należy co kilka lat wykonać cięcie odmładzające, które pozwoli również na obniżenie zbyt wysokich krzewów i zagęszczenie tych, które są zbyt luźne i słabiej kwitnące. Dodatkowo warto usuwać przekwitnięte kwiatostany, co pobudzi roślinę do wzrostu.

Lilak pospolity ‘Minkarl’ najlepiej rośnie i kwitnie w miejscach nasłonecznionych, ale w półcieniu i cieniu również da sobie radę (choć kwitnienie może być słabsze). Najbardziej odpowiadają mu gleby o odczynie obojętnym, głębokie, próchnicze, świeże i żyzne, raczej cięższe, umiarkowanie wilgotne, choć wykazuje również dużą odporność na suszę i środowisko miejskie. Odmiana średnio odporna na mróz. 

Lilak pospolity ‘Minkarl’ może być uprawiany w ogrodach i parkach. Może być wykorzystany do tworzenia swobodnych szpalerów. Doskonale nadaje się również do sadzenia w dużych pojemnikach , pod warunkiem ich prawidłowego zabezpieczenia przed mrozem. Dodatkowo kwiatostany lilaka pospolitego mogą być wykorzystywane jako kwiaty cięte, do różnego rodzaju kompozycji florystycznych i bukietów (aby przedłużyć ich trwałość należy dolną część wyciętych pędów pozbawić kory i głęboko wstawić do wody). Pachnące i obfite kwiatostany są częstą ozdobą stołów.

Lilak pospolity ‘Minkarl’ może być rozmnażany jedynie wegetatywnie, przez  szczepienie lub oczkowanie na podkładkach z lilaka pospolitego lub innych podkładkach, nie dających odrostów korzeniowych, takich jak jesion pensylwański (Fraxinus pennsylvanica) i jesion amerykański (Fraxinus americana). Obecnie wiele szkółek prowadzi również rozmnażanie metodą in vitro, która umożliwia uzyskanie krzewów nie wydających odrostów korzeniowych.

Agnieszka Mike-Jeziorska