Porzeczka alpejska - Ribes alpinum

Porzeczka alpejska to krzew, który w środowisku naturalnym występuje głównie w górzystych obszarach Południowej Europy oraz w Azji. Czasami można ją spotkać dziko rosnącą także w Polsce. Porasta skaliste zbocza i lasy liściaste.

Porzeczka alpejska osiąga do 2 m wysokości. Jej pokrój jest zmienny - w zależności od warunków. Wytwarza 3-5-klapowe liście o ząbkowanych brzegach.

Porzeczka alpejska kwitnie od kwietnia do czerwca. Kwiaty są drobne, niepozorne, o zielonożółtej barwie. Ozdobą rośliny są karminowe, półprzezroczyste okrągłe owoce, które nie nadają się do spożycia – mają mdły smak. Krzew zaczyna owocowanie od lipca.

Porzeczka alpejska ma mniejsze wymagania od kuzynów wytwarzających jadalne owoce. Dobrze znosi warunki półcieniste i cieniste. Toleruje różne typy gleb – nawet te kamieniste i piaszczyste. Jest to gatunek mrozoodporny. Porzeczkę alpejską można sadzić jesienią lub wiosną. Wytrzymuje suszę. Zaleca się ją podlewać jedynie w przypadku długo utrzymującej się, bezdeszczowej pogody. Dobrze reaguje na nawozy organiczne i mineralne fosforowo-potasowe. Nie lubi przenawożenia azotem. Toleruje silne cięcie i formowanie. Czasem jest atakowana przez mszyce. Problemem może być także antraknoza oraz opadzina liści.

Porzeczkę alpejską wykorzystuje się w ogrodach do tworzenia krzewiastych zestawień, na luźne lub formowane żywopłoty oraz do dekoracji skalniaków. Można ją sadzić w pobliżu drzew. Stanowi dobre schronienie dla ptaków. Ze względu na dużą tolerancję na zanieczyszczenia powietrza może stanowić ważny element zieleni miejskiej w dużych aglomeracjach.

Michał Mazik