Róża parkowa - Rosa sp.

Róża parkowa to nazwa zbiorowa dla róż należących do różnych gatunków i odmian, a powstałych głównie w wyniku prac wielu pokoleń ogrodników. Krzyżowanie odmian szlachetnych z różami dzikimi pozwoliło uzyskać odmiany silne i odporne, obficie kwitnące. Zalicza się tu wiele nowych odmian, róże historyczne, róże botaniczne i ich odmiany, a nawet niektóre róże pnące o sztywnych pędach.

Spis treści

1. Róża parkowa - opis
2. Róża parkowa - uprawa
3. Róża parkowa – zastosowanie
4. Róże parkowe – odmiany

Róża parkowa - opis

Róże parkowe to krzewy rozłożyste, z silnymi, często z łukowato wygiętymi pędami. Kwitną długo i z reguły bardzo obficie, niektóre powtarzają kwitnienie, kwiaty większości z nich przyjemnie pachną. Niektóre z róż parkowych zawiązują dekoracyjne czerwone lub czarne owoce.

Róże parkowe dzielone są dodatkowo na dwie podgrupy: krzaczaste i krzewiaste:

• Do róż krzaczastych zaliczane są odmiany osiągające 1,5-3 m wysokości, pochodzące od róży pomarszczonej, róży Moyesa, róży gęstokolczastej, róży piżmowej. Większość kwitnie raz ale długo, zawiązują też owoce. Są mniej wymagające i bardziej odporne. Tolerują półcień.
• Do róż krzewiastych zaliczane są odmiany rosnące słabiej, osiągające 1-1,5 m, o dużych, zazwyczaj półpełnych lub pełnych kwiatach, w dużych kwiatostanach, pachnące. Wiele odmian powtarza kwitnienie. Raczej nie zawiązują owoców.

Róża parkowa - uprawa

Róże parkowe dobrze przystosowują się do środowiska i są łatwiejsze w uprawie niż inne odmiany, ale ich wymagania zależą od pochodzenia.Najlepiej rosną na stanowiskach ciepłych i osłoniętych od przeciągów. Gleba powinna być żyzna i przepuszczalna - przed sadzeniem warto wymieszać ją z kompostem lub przekompostowanym obornikiem. Jeśli ziemia jest ciężka i gliniasta, należy dodać do niej gruboziarnistego piasku. Ważne jest, aby podłoże miało odpowiedni odczyn – najlepszy jest lekko kwaśny (pH 5,5- 6,0). Zbyt wysoki (zasadowy) można obniżyć, dodając nieodkwaszonego torfu, zbyt niski (kwaśny) podwyższyć dodając np. dolomitu. Przeciwwskazaniem do sadzenia róż jest poziom wód gruntowych powyżej 100 cm.

Róże parkowe krzaczaste nie muszą być co roku przycinane – wystarczy w razie potrzeby – usuwać martwe i chore pędy. Można jednak cięciem korygować ich pokrój i rozmiary.Róże parkowe krzewiaste są nieco bardziej wymagające i – zwłaszcza przez pierwsze lata - lepiej na zimę okrywać i podstawę krzewu (kopczykiem ziemi), i pędy (matą słomianą lub stroiszem). Wymagają też wiosennego przycinania pędów oraz usuwania przekwitłych kwiatostanów.

Zobacz galerię 9 zdjęć

Autor: GettyImages

Róża parkowa

Róża parkowa – zastosowanie

Róże nieodmiennie królują pośród roślin ozdobnych, zaś róże z grupy parkowych nadają się zarówno do ogrodów i parków, jak do przestrzeni miejskiej i terenów rekreacyjnych. Można sadzić je pojedynczo, wyeksponowane na jednolitym tle, lub w większych grupach. Sprawdzają się w kompozycjach z innymi gatunkami krzewów, bylin i roślin jednorocznych. Odmiany należące do podgrupy krzaczastych nadają się do tworzenia żywopłotów (są barierą nie do przebycia). Wiele z nich rozrasta się przez rozłogi i te są doskonałe do umacniania skarp.

>>Przeczytaj też: Zakładamy ogród różany. Róże w ogrodzie - poradnik

Róże parkowe – odmiany

Róż należących do tej grupy jest wiele i ciągle przybywają nowe odmiany. Trudno zdecydować, które są najpiękniejsze, bo to kwestia gustu, ale warto polecić chociaż kilka:

• 'Abraham Dalby' - róża angielska o wielobarwnych płatkach (od jasnego różu, przez różne jego odcienie aż po miedzianobrzoskwiniowy), bardzo dużych, czarkowatych, pełnych i pięknie pachnących kwiatach. Dorasta do 1,5 m wysokości i zbliżonej średnicy. Wprowadzona na rynek w 1989r.
• 'Ballerina' - pochodzi od róży piżmowej. Ma drobne różowe kwiaty zebrane w duże wiechowate kwiatostany. Silnie pachnie. Dorasta do 1 m wysokości przy zbliżonej średnicy. Wprowadzona na rynek w 1937 r.
• Róża francuska 'Charles de Mills' - ma bardzo duże, purpurowoczerwone, pełne kwiaty, zebrane zazwyczaj po trzy w kwiatostanie, dość silnie pachnące. Dorasta do 1,2 m wysokości przy podobnej średnicy. W uprawie od około 1790 r.
• 'Aicha' - róża szkocka, pochodząca od róży gęstokolczastej. Ma duże, płaskie, półpełne, żółte kwiaty (blaknące w miarę rozwoju), bardzo intensywnie pachnące. Dorasta do 2 m wysokości i zbliżonej średnicy. Wprowadzona na rynek w 1966 r.
• 'Maigold' - pochodzi od róży gęstokolczastej. Kwiaty ma intensywnie żółte do miedzianozłotych, duże, półpełne, osadzone wzdłuż pędów ubiegłorocznych, silnie pachnące. Wprowadzona na rynek w 1953 r.
• Róża biała 'Maiden's Blush' - ma duże pełne kwiaty o jasnoróżowych, blednących płatkach, bardzo intensywnie pachnące. Osiąga 1,5-2 m wysokości. Znana od około 1400 r.

Poznaj inne róże:

• Róża damasceńska
• Róża pnąca
• Róża pomarszczona
• Róża wielokwiatowa
• Róża wielkokwiatowa

Anna Skórkowska