Śliwa domowa - Prunus domestica

Śliwa domowa należy do rodziny różowatych Rosaceae, pochodzi z Azji. Jest naturalnym mieszańcem ałyczy i śliwy tarniny. Znana tylko w uprawie, nie występuje w stanie dzikim. W Polsce uprawiane są odmiany tego gatunku.

Śliwa domowa jest drzewem dorastającym do 10 m wysokości. Liście są okrągłe, eliptyczne lub jajowate, o brzegach karbowanych lub piłkowanych. Zazwyczaj białe kwiaty wyrastają na szypułkach po dwa. Owocem jest kulisty lub wydłużony pestkowiec, zwany śliwką. Odmiany różnią się porą dojrzewania owoców, ich wielkością, barwą skórki, smakiem oraz składem chemicznym. Śliwki spożywane są na surowo, a także przerabiane na susze, dżemy, powidła, kompoty, marynaty, nalewki. Zawierają cukry, witaminy (głównie grupy B), nieco minerałów i prawie tyle pektyn, co jabłka.Śliwa dobrze znosi suszę. Wymaga stanowiska słonecznego, nie ma specjalnych wymagań co do gleby, jest odporna na mrozy.W uprawie śliwy największy problem sprawia porażenie ospowatością śliwy (zwaną szarką). Choroby tej nie można zwalczyć, a jedynie można jej zapobiec, zwalczając mszyce. W rejonach szczególnie zagrożonych wirusem ospowatości śliw należy wybierać odmiany tolerancyjne (takie, u których szarka pomimo występowania, nie deformuje owoców).Szlachetne odmiany śliw rozmnażane są przez okulizację na siewkach ałyczy lub siewkach Węgierki Wangenheima.