Powojnik Duranda - Clematis x durandii

Powojnik Duranda to powojnik bylinowy, jeden z najstarszych gatunków powojnika, mieszaniec międzygatunkowy, wyhodowany we Francji w 1870 roku, otrzymany ze skrzyżowania Clematis integrifolia i Clematis lanuginosa, przez Duranda Ferèresa.

Zobacz galerię 3 zdjęcia

Autor: Agnieszka Mike-Jeziorska

Powojnik Duranda

Powojnik Duranda to bylina o zielonych, sezonowych liściach i  dużej sile wzrostu, dorastająca do 2 m wysokości, o pędach wzniesionych, nie czepiających się podpór, a jedynie wspierających się na nich (konieczne podwiązywanie). Uprawiana bez podpór - płoży się po ziemi. Piękne, średniej wielkości, pojedyncze kwiaty są intensywnie niebieskogranatowe, początkowo dzwonkowate, a po rozwinięciu płaskie, o 4-5 owalnych, zaostrzonych na końcach działkach kielicha i białych pręcikach (fioletowych u podstawy) zakończonych żółtymi pylnikami.

Powojnik Duranda zakwita  obficie na tegorocznych pędach od czerwca do września, kiedy kwiaty stopniowo przekształcają się  w ozdobne owocostany, obecne na roślinie do października.

Powojnik Duranda najlepiej rośnie w przeciętnej ogrodowej, ale próchnicznej, przepuszczalnej i żyznej, umiarkowanie wilgotnej glebie, o odczynie lekko kwaśnym lub obojętnym. Najlepiej rośnie i kwitnie na stanowisku słonecznym, ale w cieniu również da sobie radę. Roślina mrozoodporna. Gatunek wyjątkowo odporny na stresy środowiskowe oraz choroby i szkodniki.

Co roku roślinę należy zasilić kompostem, a ziemię wokół wyściółkować korą, która zapobiega parowaniu wody i osłania podłoże przed nagrzewaniem (czego powojniki bardzo nie lubią). Podobne zadanie mogą spełnić niskie rośliny okrywowe. Ważnym zabiegiem jest cięcie pędów. U Powojnika Duranda przycina się całe rośliny wczesną wiosną (od końca lutego do początku kwietnia), nad 2-3 parą pąków, 20-50 cm nad ziemią. Przed zimą podstawę roślin należy obsypać kopczykiem z kory lub okryć stroiszem.

Powojnik Duranda doskonale nadaje się na pergole, kraty, do sadzenia przy altanach i ogrodzeniach oraz innych podporach ogrodowych. Może również wspierać się na naturalnych podporach, np. krzewach liściastych lub iglastych oraz krzewinkach. Doskonale nadaje sie również do sadzenia w pojemnikach (pod warunkiem ich prawidłowego zabezpieczenia przed zimą). Warunkiem uzyskania wzniesionego wzrostu jest podwiązywanie pędów systematycznie, w miarę wzrostu pędów, do podpór. Doskonale wygląda też na rabatach bylinowych oraz sadzona między krzewami i drzewami jako roślina zadarniająca. Najefektowniej prezentuje się na jasnym tle oraz w kontrastowych połączeniach z roślinami o żółtym ulistnieniu.

Agnieszka Mike-Jeziorska