Winobluszcz pięciolistkowy - Parthenocissus quinquefolia

Winobluszcz pięciolistkowy nazywany jest tradycyjnie dzikim winem. Pochodzi z Ameryki Północnej. Należy do rodziny winoroślowatych Vitaceae. Jest ekspansywny.

Zobacz galerię 5 zdjęć

Autor: Magdalena Michalak

Winobluszcz pięciolistkowy

Spis treści

1. Winobluszcz pięciolistkowy - opis
2. Winobluszcz pięciolistkowy - odmiany
3. Winobluszcz pięciolistkowy - uprawa
4. Winobluszcz pięciolistkowy - zastosowanie w ogrodzie

Winobluszcz pięciolistkowy - opis

Winobluszcz pięciolistkowy to silnie, odporne pnącze rośnie szybko - około 1–2 m rocznie.  Pędy dorastają do 10–20 m długości. Wspinają się za pomocą przylg, korzeni czepnych i rozwidlonych, wijących wąsów. Liście są złożone z pięciu podłużnych piłkowanych i ostro zakończonych listków długości 4–10 cm. Ich górna powierzchnia jest ciemnozielona, a spód szarawy. Jesienią liście przebarwiają się na pomarańczowo, purpurowo, szkarłatnoczerwono. Opadają przed zimą.

Kwiaty winobluszczu pięciolistkowego są niepozorne, zielonkawe, rozwijają się w końcu lipca i na początku sierpnia, są miododajne. Owoce to okrągłe jagody, granatowe z woskowym nalotem, o średnicy około 6 mm. Dojrzewają we wrześniu i październiku. Młode pędy są czerwonawe.

Winobluszcz pięciolistkowy - odmiany

W ofercie szkółkarskiej można znaleźć wartościowe i dobrze rosnące odmiany winobluszczu pięciolistkowego, np.:

• 'Monham’  o pstrych zielono-kremowych liściach jesienią przebarwiających się na szkarłatnoróżowo,
• ‘Troki’ o liściach soczyście zielonych, jesienią szkarłatnych, która wspina się owijając wąsami (słabo trzyma się ścian, dobra do obsadzania altan, ogrodzeń pergoli)
• 'Yellow Wall' o liściach dużych, matowych, wiosną i latem zielonych, jesienią intensywnie żółtych,
• odmiana murowa o silnych przylgach (najlepsza do obsadzania murów).

Winobluszcz pięciolistkowy - uprawa

Winobluszcz pięciolistkowy jest niewybredny. Może rosnąć w słońcu, półcieniu lub cieniu, na przeciętnych przepuszczalnych glebach. Jednak egzemplarze posadzone na stanowisku słonecznym jesienią przebarwiają się  intensywniej - na szkarłatnoczerwono.

Na pędach winobluszczu bardzo łatwo powstają korzenie przybyszowe – dzięki temu bez problemu można rozmnożyć winobluszcz przygotować sadzonki pędowe. Najlepiej pobierać je późnym latem lub wczesną jesienią. Sadzimy je do doniczek z ziemią piaszczystą i umieszczamy w mnożarce w temperaturze 13–16 st. C. Latem można też pobierać sadzonki zdrewniałe 25–30 cm długości, które dołujemy w piasku, a wiosną sadzimy na zacisznym zagonie. Można także rozmnażać winobluszcz, przygotowując w połowie jesieni odkłady z długich pędów – ukorzenione odkłady oddzielamy od rośliny matecznej dopiero po roku.

Winobluszcz pięciolistkowy - zastosowanie w ogrodzie

Winobluszcz pięciolistkowy nadaje się do obsadzania ogrodzeń, okrywania ścian, altan, pergoli i innych podpór. Jest całkowicie mrozoodporny, mało wymagający. Można go sadzić także na balkonach i tarasach, ale tylko w dużych skrzyniach lub innych pojemnikach – jeśli ziemi (substancji odżywczych) będzie zbyt mało, roślina będzie się przebarwiać już w sierpniu. Może też chorować. Rzadko wykorzystuje się winobluszcz jako roślinę okrywową, a szkoda, bo jego pędy szybko i ściśle pokrywają podłoże. Sprawdza się też na skarpach, których powierzchnię skutecznie wzmacnia.

Anna Skórkowska