Cebula zwyczajna - Allium cepa

Cebula zwyczajna jest rośliną dwuletnią należącą do rodziny czosnkowatych Alliaceae. Pochodzi z Azji Środkowej.

Łodyga cebuli jest bardzo skrócona, natomiast wytwarza łodygę pozorną, która jest skupieniem liści. Liście są częścią jadalną tego warzywa, mają zgrubiałe pochwy liściowe (białe, fioletowe, żółte – w zależności od odmiany) w dolnej części rośliny oraz zielone, rurkowate liście szczypioru w górnej.

Kwiaty pojawiają się w drugim roku. Cebula wytwarza wysokie pędy kwiatostanowe zakończone kulistymi baldachami złożonymi z licznych kwiatów pojedynczych. Owocem są torebki zawierające zwykle 6 trójgraniastych czarnych nasion.

Na rynku dostępnych jest wiele odmian różniących się wielkością, kolorem, smakiem i terminem zbioru, wśród nich popularne są: ‘Dako’,‘Rawska’,‘Wolska’, ‘Czerniakowska’, ‘Kutnowska’, ‘Sochaczewska’, ‘Warszawska’, ‘Żytawska’.

Zobacz galerię 9 zdjęć

Autor: Gettyimages

Cebula zwyczajna

Ze względu na płytki system korzeniowy cebula jest wrażliwa na niedobór wody. Powinna być uprawiana nie częściej niż co 3–4 lata na tym samym stanowisku. Najwyższy plon cebuli uzyskuje się na glebach próchniczych, lessach, madach. Nie udaje się na gruntach podmokłych i kwaśnych (optymalnie 6,5–7,0 pH). Jest wrażliwa na brak w glebie składników pokarmowych takich, jak azot (brak wzrostu, żółknięcie), fosfor (powolny wzrost), potas (brązowienie wierzchołków szczypioru).

Cebula ma właściwości bakteriobójcze, które niestety traci po ugotowaniu. Zachowuje natomiast inne korzystne działania: hamuje zmiany miażdżycowe w układzie krwionośnym, składniki w niej zawarte potrafią rozłożyć fibrynę, nierozpuszczalne białko powstające w czasie krzepnięcia krwi (skrzepy), w dużym stopniu zapobiega negatywnym skutkom tłustej mięsnej diety. W stanie surowym jest ciężkostrawna i może nie być tolerowana przez niektóre osoby.