Jarmuż - Brassica oleracea var. sabellica

Jarmuż to botaniczna odmiana kapusty warzywnej. Jarmuż to roślina dwuletnia, która nie występuje na stanowiskach naturalnych. Od dawna jest uprawiany w Polsce, ale mało doceniany jako warzywo do spożycia. Częścią jadalną jarmużu są duże, kędzierzawe liście, które jednak najczęściej używane są do dekoracji potraw.

Jarmuż to cenne warzywo – zawiera dużo białka i witaminy C (więcej ma tylko papryka i pietruszka naciowa), a także karoten, witaminy z grupy B oraz witaminy PP, E, K i H, sole mineraln (wapń, fosfor, żelazo, potas i magnez). Liście jarmużu można jeść na surowo (na przykład w postaci surówek), gotować, zapiekać, smażyć, mrozić i konserwować. Jarmuż to warzywo lekko strawne, polecane w diecie osób starszych i dzieci.Uprawa jarmużu nie jest trudna. Warzywo to ma małe wymagania glebowe, można je uprawiać prawie na wszystkich rodzajach gleby, ale nie lubi gleb podmokłych oraz piaszczystych i kwaśnych. Jarmuż jest mrozoodporny (najbardziej odporne są odmiany niskie jarmużu). Po przemarznięciu liście jarmużu stają się delikatniejsze i mają lepszy smak (zawierają więcej cukrów i tracą goryczkę), dlatego jarmuż należy zbierać po pierwszych przymrozkach.Jarmuż uprawia się z rozsady przygotowanej z nasion wysiewanych w maju lub czerwcu, którą sadzi się po 7 tygodniach, w rozstawie 50 x 50 cm. Warzywo można też uprawiać wysiewając nasiona bezpośrednio do gruntu w czerwcu lub w lipcu. Warzywo tworzy rozetę o szerokości i wysokości nawet do 1 metra.Jarmuż najlepiej uprawiać po cebuli, sałacie, fasoli, marchwi, szpinaku, natomiast nie można go uprawiać na tym samym miejscu po innych roślinach kapustowatych.Zbiór liści jarmużu zaczyna się późną jesienią i trw całą zimę. Liście zbiera się kilkakrotnie – jako pierwsze wyłamuje się liście najstarsze (dolne). Po pierwszych przymrozkach rośliny należy przykryć cienką warstwą słomy albo włókniną. Wczesną wiosną z dolnych części łodyg wybijają młode pędy.

Magdalena Michalak