Pietruszka zwyczajna - Petroselinum crispum

Pietruszka zwyczajna to popularne warzywo uprawiane w polskich ogrodach. Pietruszka to roślina dwuletnia: w pierwszym roku wytwarza rozetę liści odziomkowych i korzeń spichrzowy, w drugim – prostą łodygę 50–90 cm wysokości, rozgałęzioną w górnej części.

Zobacz galerię 2 zdjęcia

Autor: photos.com

Pietruszka zwyczajna

Liście odziomkowe pietruszki (natka lub nać) są zielone, z ogonkiem, trójkątne, potrójnie lub podwójnie pierzaste. Pietruszka kwitnie w drugim roku od siewu. Kwiaty są drobne, zielonożółte, zebrane w baldach.Częściami jadalnymi pietruszki są zielona natka i biały, palowy korzeń spichrzowy o zwartym miąższu – zawierają witaminy C, A, B1, B2 i żelazo. Pietruszki używa się do zup (wchodzi w skład włoszczyzny), dodaje do mięs, ryb, salatek.Pietruszka to też roślina lecznicza. Surowcem zielarskim są: korzeń pietruszki korzeniowej, owoc pietruszki, ziele pietruszki. Korzeń i liście pietruszki zawierają olejek eteryczny (w składzie ma apiol, mirystycynę, limonen, p-mentatrien i mieszaninę terpenów). Owoce pietruszki zawierają dodatkowo flawonoidy, olej tłusty, fitosterol i sole mineralne. Korzenie i owoce pietruszki zwiększają ilość wydalanego moczu, mają własności antyseptyczne i wiatropędne, łagodzą wzdęcia, ułatwiają trawienie.Pietruszkę najlepiej uprawiać w miejscu ciepłym i słonecznym, w glebie lekkiej, próchniczej (ziemia nie może być kwaśna i podmokła). Pietruszka jest odporna na niską temperaturę. Nasiona sieje się w drugim roku po zastosowaniu obornika. Nasiona pietruszki przeznaczonej na zbiór korzeni sieje się do gruntu od końca marca do połowy kwietnia, w rzędach 20–30 cm na gł. 1–1,5 cm. Po wzejściu roślin należy je przerwać. Podczas wzrostu odchwaszcza się i spulchnia glebę. Pietruszkę naciową sieje się w lipcu, po wzejściu przerywa, przed zimą natkę ścina i okrywa grządkę (np. słomą).Korzenie pietruszki zbieramy w pierwszym roku uprawy pod koniec października, natomiast liście (natkę) zbieramy od wiosny do jesieni.

Magdalena Michalak