Wnętrza w stylu Ludwika XV. Aranżacje z "Kochanicy króla" z Johnnym Deppem

2024-10-03 12:39

Widzieliście film "Kochanica króla" opowiadający o miłości Ludwika XV i Jeanne du Barry? Sceny kręcono w Wersalu i jego ogrodach, dzięki czemu można dokładnie podziwiać tamtejsze wnętrza i dekoracje. Styl Ludwika XV jest chyba najbardziej rozpoznawalny spośród wszystkich „ludwików”. Jak zatem rozpoznać meble w tym stylu?

Styl Ludwik XV. Wnętrza z filmu Kochanica króla Jeannne du Barry z Maïwenn i Johnnym Deppem

Zobacz galerię 15 zdjęć

Autor: serwis prasowy Gutek Film

Kadr z filmu Kochanica króla.

Spis treści

Meble w stylu Ludwika XV
Jak rozpoznać meble w stylu Ludwika XV?
Antyki: Ludwik XV we współczesnym wnętrzu
Meble w stylu Ludwika XV: zdobienia
Styl Ludwika XV: meble piękne i naprawdę wygodne
Jak rozpoznać meble Ludwika XV? Wnętrza i meble w stylu Ludwik XV. Zdjęcia

Meble w stylu Ludwika XV

Styl Ludwika XV w swej zasadniczej postaci panował w Europie bardzo krótko – przyjmuje się, że od 1723 do 1750 roku.

Pierwsza z tych dat to moment objęcia przez króla samodzielnych rządów we Francji, druga – umowny początek narodzin stylu transition, stanowiącego harmonijne przejście od płynnej rokokowej linii stylu Ludwika XV do klasycystycznej geometrii nazwanej później stylem Ludwika XVI.

Jak na estetykę obowiązującą przez zaledwie ćwierćwiecze, styl Ludwika XV zdołał jednak odcisnąć na europejskiej sztuce użytkowej i sztuce czystej niezwykle głębokie piętno.

Związek stylu z osobą Ludwika XV jest przy tym zbiegiem okoliczności. Zmiana estetyki – z monumentalnego, ciężkiego antykizującego baroku na lekkość rokoka – stała się wyrazem przemiany mentalnej i obyczajowej.

Po śmierci Ludwika XIV, Króla Słońce, zmęczona sztywnym wersalskim ceremoniałem francuska arystokracja szukała zmysłowości, wyrafinowania i odrobiny sentymentalizmu. Ramy estetyczne do realizacji tych pragnień stworzył właśnie wykwintny, kameralny styl Ludwika XV.

Jak rozpoznać meble w stylu Ludwika XV?

Znakiem rozpoznawczym stylu Ludwika XV w meblarstwie jest linia krzywa. Widać ją zarówno w formach sprzętów, jak i w charakterystycznym kształcie nóżek.

Formy mebli w stylu Ludwika XV są krzywoliniowe we wszystkich płaszczyznach – wypukło-wklęsłe. Nóżki z kolei – kabriolowe, a więc takie, które przypominają mniej lub bardziej wydłużoną literę S i zwężają od góry ku dołowi, kończąc się wertykalną stopką przywodzącą na myśl baletnicę tańczącą na puentach.

Co przy tym istotne, płynna linia mebli w stylu Ludwika XV wyraźnie integruje nóżki z konstrukcją mebla – czy to skrzyniowego, czy szkieletowego.

Oryginalne antyki – meble w stylu Ludwika XV (lub ich wierne kopie bądź staranne naśladownictwa, czyli meble stylizowane) cechują nie tylko charakterystyczne formy, ale też określony materiał i sposób wykończenia.

Pierwotnie te stylowe meble wykonywano z surowca egzotycznego – drewna różanego, satynowego, palisandru i amarantu, później także z mahoniu.

Mebli w stylu Ludwika XV, inaczej niż się to ma z wyrobami późniejszymi (meblami XIX-wiecznymi i współczesnymi) raczej nie złocono. Niektóre z nich pokryto jednak tzw. vernis Martin – złocistym lakierem mającym imitować chińską lakę, opartym jakoby (oryginalne receptury nie przetrwały do naszych czasów) na mieszaninie oleju, terpentyny i kopalu.

W związku z modą na chinoiserie we fronty komód, kredensów czy mebli do pisania w stylu Ludwika XV niekiedy wkomponowywano płyciny z chińskiej laki.

Antyki: Ludwik XV we współczesnym wnętrzu

Meble w stylu Ludwika XV chętnie wprowadzamy do naszych mieszkań i domów. Eleganckie i dekoracyjne stoliki, zgrabne fotele (zwłaszcza te o niezabudowanych podłokietnikach) i reprezentacyjne, zdobione intarsją komody to znakomity kontrapunkt dla nowoczesnych mebli, z ich kubicznymi kształtami i stonowanym wykończeniem.

Wykonywane i dawniej, i współcześnie w różnych, mniejszych i większych gabarytach, zręcznie wpasują się w wystrój nawet szczuplejszych wnętrz.

Szukając antyków — mebli w stylu Ludwika XV, zwracajmy baczną uwagę na ich jakość: staranność wykonania intarsji i odlewów, a przede wszystkim ogólną lekkość i grację. Nie możemy zapominać, że estetyka ta narodziła się z potrzeby wykwintu.

Ciężka, niezgrabna tandeta jest więc nie do przyjęcia – tym bardziej że na targach staroci, w serwisach ogłoszeniowych i aukcyjnych, a nawet w sklepach z meblami zachodnimi nie brakuje przyzwoitych kopii mebli w stylu Ludwika XV z lat 50., 60. i 70. XX wieku, oferowanych w zachęcających do zakupu cenach.

Meble w stylu Ludwika XV: zdobienia

Najczęściej jednak meble w stylu Ludwika XV zdobiono intarsją geometryczną bądź figuratywną – motywami bukietów kwiatów, girland, puttów, instrumentów muzycznych i in.

Z reguły stosowano też okucia o fantazyjnej formie wykonane ze złoconego brązu lub z mosiądzu – uchwyty, oprawy dziurek od klucza, elementy czysto dekoracyjne.

We wszystkich tych odlewach, a także w stosowanej chętnie snycerce, powracał fundamentalny dla rokoka motyw rocaille. Oprócz niego zaś – kwiaty i liście w różnych układach, pęki trzcin, łodygi palm i inne.

Styl Ludwika XV: meble piękne i naprawdę wygodne

Meble w stylu Ludwika XV wykonywano z myślą o zapewnieniu użytkownikom komfortu. Z tego względu, obok stołów do pisania (biurek), komód i szaf, w estetyce tej wykonywano najróżniejsze wyściełane meble do siedzenia i leżenia (jak zwł. szezlong), ponadto lekkie toaletki, stoliki do czytania i robótek, a także karciaki – składane stoły do gier towarzyskich.

Co warte odnotowania, rozwój stylu Ludwika XV przyniósł nowe formy meblarskie.

Meble w stylu Ludwika XV:

łóżko à la duchesse (ze szczytem górnym, czyli zagłówkiem, a bez szczytu dolnego – „nóg”)
łóżko d'ange (z krótkim baldachimem – tylko nad wezgłowiem)
łóżko alkowa (zamknięte z trzech stron)
duchesse brisée - rodzaju szezlonga zestawianego z dwóch foteli (jednego o zwykłym, wysokim, a drugiego o wyraźnie niższym oparciu) i umieszczanego pomiędzy nimi odpowiednio wyprofilowanego taboretu.

Styl Ludwika XV przyniósł ponadto szafki narożne występujące parami oraz sekretarzyk z opuszczanym blatem; meble obu tych typów występowały później w innych odsłonach stylistycznych.