Serwis London i fotel Chierowskiego. Basia od lat zbiera perełki w stylu "vintage PRL"

Basia została kolekcjonerką przypadkiem. – To było jak olśnienie! – mówi. – Szkło i porcelana z PRL-u to wyjątkowe osiągnięcie polskiego dizajnu, które nie powtórzyło się już nigdy potem.

Barbara mieszka w Radomiu. Skończyła studia turystyczne i geograficzne, uczy geografii w liceum. Bardzo lubi młodzież i swoją pracę, ale dla siebie ma coś jeszcze – pasję, która pochłania jej wolny czas i uwagę.

Moje Mieszkanie: Zapytam o początki.

Barbara: Wtedy niewiele wiedziałam o przedmiotach mojego zachwytu. Kupowałam wszystko trochę na oślep. To było kompletne zauroczenie.Pragnęłam więcej i więcej…

MM: Szperałaś po antykwariatach?

Barbara: A skąd! Zobaczyłam w rodzinie i u znajomych, że w najciemniejszych kątach serwantek stoją poupychane relikty lat 60. Przestały się podobać jakieś pół wieku temu, a żal było wyrzucić. Rozstawali się z nimi z ulgą. Moje marzenia czasem realizuję na śmietniku (śmiech). Kiedyś zadzwonił brat, że u klientki, u której montował licznik, stoi karton z porcelaną do wyrzucenia. Pojechałam natychmiast i okazało się, że zawierał m.in. kompletny serwis Anna z Ćmielowa w idealnym stanie! Pani była zadowolona, że pozbyła się „śmieci”, a co dopiero ja!

MM: To był fuks!

Barbara: Takie rzeczy się zdarzają. Lubię trafić coś okazyjnie, bo porcelana i meble szybko drożeją. Coś, co w roku 2019 kosztowało 50 zł, teraz jest warte 500 zł i więcej. Przydaje się refleks. Kiedyś wypatrzyłam na Olx.pl piękne meble z lat 30. Pomyślałam, że trudno – nie dam rady. Jest noc, ja bez samochodu, tyle że odbiór blisko Radomia. Może szkoda? Mąż pożyczył od sąsiada samochód dostawczy (chodziło o duże gabaryty) i pojechaliśmy. Za 230 zł kupiliśmy kredens i serwantkę, szafa nam się nie zmieściła…

MM: Meble też zbierasz?

Barbara: Nie mamy już miejsca, ale czasem dokonuję przemeblowania, żeby coś nowego dostawić. Dużą bibliotekę z książkami przeniosłam do domu teściowej, żeby tu postawić zgrabne biblioteczki z porcelaną! Są idealne! Dobrze wyeksponowane i pod ręką. Wszystkiego używamy na co dzień.

MM: Czy oprócz rodziny ktoś Cię wspiera w twojej pasji?

Barbara: Jeszcze jak! Zaraziłam tym kilka moich koleżanek, które nigdy niczego nie kolekcjonowały. Teraz razem ze mną polują na skarby z lat 60.

Ściany pokoju zdobią nie tylko obrazy przedstawiającekwiaty. Uzupełnieniem zbioru ceramiki użytkowej z lat 60. są plakaty z epoki promujące wytwórnie i ich produkty. Niektóre są prześliczne jak reklama fajansu z Włocławka zaprojektowana przez Oliwię Ziębińską (do kupienia na Ladnevintage.pl). Jest tu także miejsce na drobne przedmioty, jak fajansowe talerzyki z Koła czy ceramiczny zegar Z-249 z Mirostowickich Zakładów Ceramicznych.

Urzekło mnie wyrafinowanie polskiej porcelany z lat 60. W siermiężnych czasach artyści mieli odwagę tworzyć pod prąd rzeczywistości.

Meble na wysoki połysk od lat nie cieszyły się poważaniem. Teraz są poszukiwane. Pani domu biblioteczkę dostała od wujkai od razu zapełniła ją skarbami. Od góry po lewej: wazon i patera okolicznościowa z Chodzieży, zegar kominkowy N003 z Mirostowic, serwis z Zakładów Porcelany Stołowej Krzysztof w Wałbrzychu (sygnowany Wawel), kolorowe filiżanki z Wałbrzycha, czarny serwis Ira z Chodzieży, w rzadkiej malaturze (proj. Józef Wrzesień). Na dolnej półce szklana owocarka i cukiernice z Huty Szkła Gospodarczego w Ząbkowicach oraz serwis PSP z Mirostowic. Ostatni po prawej to rzadkość: imbryk z terakoty Artur (proj. Kazimierz Kowalski).

Pani domu w ulubionym zakątku salonu. W jej dłoniach jedna z miniaturowych kurek hodowanych przez męża. Na stoliku kolekcja bombonierek z Ząbkowic, które zbiera Lena. Fotel zaprojektowany przez Józefa Chierowskiego typ 366 został przez kogoś wyrzucony, a Basia dała mu dom. Wymagał renowacji (dzieło Artura), ale teraz jest jej dumą. Serwantka w głębi to niemiecki mebel kupiony na giełdzie w Słomczynie.

Szafka pod telewizor z lat 60. z Kozienickich Zakładów Drzewnych. Na blacie świecznik z niebieskiego szkła Karolinka z Ząbkowic. Długo pozostawał w sferze marzeń, bo w internecie kosztuje od 500 do 3000 zł! Ale od czego są urodziny! Na czterdziestkę Artur podarował Barbarze właśnie Karolinkę. To projekt Eryki Trzewik-Drost z 1973 r. Obok ząbkowicka bombonierka z kolekcji Leny. Ceramiczna lampa naśladująca naftową kupiona na warszawskim Kole.

Brązowy porcelit (na zdjęciu z Pruszkowa i Mirostowic) niegdyś był obecny we wszystkich domach. Te i podobne wazoniki zdobiły także stoliki wielu polskich kawiarni i restauracji. Dopiero takie zestawienie kilku wzorów daje wyobrażenie o tym,jak ładne i niedoceniane to były przedmioty.

Według Basi ząbkowickie szkło użytkowe nie ma sobie równych. Piękne kształty, bajeczne kolory w szerokiej gamie. Kolekcja cukiernic Wachlarze jeszcze nie jest zamknięta, bo w każdej chwili może pojawić się kolor, którego jej brakuje. Stolik z poniemieckiej maszyny do szycia Teutonia zrobił Artur. Pod nim fajansowe amfory z Włocławka. Fajanse to margines zbiorów Basi, ale też ma do nich słabość.

Monumentalna serwantka została kupiona razem z kredensem na Olx.pl. Była w dobrym stanie, Artur wymienił tylko lustro w plecach mebla, by odbicia serwisów były bez skazy. Na blacie filiżanki ze złoconym wnętrzem z serwisu Lady, jedynego nigdy nieużywanego.To najczulsza pamiątka po rodzicach Basi. Jej ojciec kupił go w Warszawie, wystawszy się wcześniej w długiej kolejce. Nad serwantką talerz Tańce polskie (proj. Zofia Stryjeńska) z Karoliny w Jaworzynie Śląskiej oraz obrazy namalowane przez Artura w kawalerskich czasach.

Patera i talerze deserowe z Chodzieży ozdobione grafikami Zofii Stryjeńskiej z serii Tańce polskie. Artystka zaprojektowała w 1927 roku 10 grafik. W latach powojennych były one wykorzystywane do dekorowania talerzy i kubków przez rozmaite manufaktury, m.in. Wałbrzych, Tułowice, Chodzież, Karolinę i Włocławek.

Moja kolekcja szkła użytkowego i porcelany sprawia, że zawsze jestem w stanie zaskoczyć i zachwycić swoich gości aranżacją stołu.