Karton-gips: co to jest? Zastosowanie płyty g-k we wnętrzach

2020-02-17 13:57

Płyta kartonowo-gipsowa nazywana jest w skrócie płytą g-k, karton-gipsem, a potocznie również „regipsem” – od nazwy jednego z wiodących producentów, firmy Rigips. Jest wykorzystywana między innymi do stawiania ścianek działowych, wykonywania suchego tynku (jako okładzina ścienna), sufitów podwieszanych i zabudowy wnęk. Montaż płyt kartonowo-gipsowych wykonuje się za pomocą wkrętów lub kleju do przygotowanej wcześniej podkonstrukcji z profili aluminiowych, stalowych lub podłoża.

Spis treści

Krótka historia płyty kartonowo-gipsowej
Zabudowa karton-gips: sucha zabudowa
Karton-gips i jego właściwości
Wymiary i rodzaje płyt g-k
Zastosowanie płyt kartonowo-gipsowych

Krótka historia płyty kartonowo-gipsowej

1894 rok stanowi kamień milowy w historii płyty kartonowo-gipsowej. To wówczas dwóch Amerykanów: Augustine Sackett (wynalazca i przedsiębiorca) oraz jego wspólnik Fred L. Kane opatentowało swój wynalazek i rozpoczęło produkcję pierwszych płyt g-k. Wcześniejsze pomysły na suchą zabudowę dotyczyły wyrobów, których rdzeń był wykonany ze smoły węglowej i obłożony słomianym papierem. Zastąpienie tych materiałów gipsem i szarym papierem stanowiło technologiczną innowację. Płyty produkowane dwadzieścia lat po opatentowaniu wynalazku przypominały już współczesne płyty kartonowo-gipsowe.

Zabudowa karton-gips: sucha zabudowa

Karton-gips stanowi rodzaj płyty stosowanej do tak zwanej suchej zabudowy. Jest ona technologią wykańczania wnętrz, za pomocą której uzyskujemy szybkie efekty i znaczne zmiany aranżacyjne. Termin „sucha zabudowa” podkreśla niewątpliwą zaletę technologii – brak czasu oczekiwania, przykładowo, na odparowanie wody zarobowej z zaprawy, która jest obecna w równie popularnej, alternatywnej dla suchej – technologii mokrej.

Karton-gips i jego właściwości

Połączenie dwóch łatwo dostępnych i tanich materiałów stanowi o sukcesie karton-gipsu. Nazwa płyty odzwierciedla jej budowę – rdzeń wykonany jest z gipsu, natomiast wierzchnie, obustronne warstwy ze specjalnego kartonu. Dzięki temu połączeniu płyta jest na tyle miękka, że bez problemu można wykonywać w niej nacięcia (np. nożykiem do tapet), otwory czy montować wkręty. Ponadto jest stosunkowo lekka, co ułatwia transport, a także na tyle twarda i wytrzymała, że nie powstają w niej pęknięcia oraz może stanowić element przegrody – na przykład ściany.

.. Przeszklenia we wnętrzu. Jaki rodzaj szkła sprawdzi się w mieszkaniu? >>>

Wymiary i rodzaje płyt g-k

W budownictwie i architekturze wnętrz najczęściej stosowane są płyty o wymiarach 120x200 cm oraz grubości 12,5 mm, choć w sprzedaży dostępne są również płyty o grubościach: 6,5, 9,5, 15, 18, 25 mm, szerokościach: 60, 62,5, 125 cm, oraz wysokościach: 250, 260, 300 cm. Wybór grubości płyty zależy od zastosowania. Przykładowo najcieńsze płyty 6,5 mm stosowane są przede wszystkim do tworzenia krzywoliniowych elementów ścian, zabudowy w formie łuków itp. Grubsze płyty charakteryzuje lepsza izolacja akustyczna.

Płyty kartonowo-gipsowe dzielimy na:

płyty zwykłe GKB (A) – najbardziej znane, o szerokim zastosowaniu (jako ścianki działowe, sufity podwieszane itp.);
płyty impregnowane GKBI (H2) – stosowane do pomieszczeń o podwyższonej wilgotności – na przykład łazienek;
płyty ognioochronne GKF (DF) – cechuje je wyższa odporność ogniowa;
płyty impregnowane ognioochronne GKFI – łączą zalety dwóch wymienionych wcześniej płyt.

Zastosowanie płyt kartonowo-gipsowych

Płyty kartonowo-gipsowe mocuje się za pomocą specjalnych wkrętów do podkonstrukcji na przykład w formie rusztu wykonanego z profili aluminiowych lub stalowych. Profile wykonane z blachy montowane są bezpośrednio (do płaszczyzny ściany) lub pośrednio (na przykład za pomocą wieszaków do sufitów podwieszanych). Płyta kartonowo-gipsowa cieszy się dużą popularnością dzięki wielu zaletom oraz szerokiemu zastosowaniu. Płyta g-k stosowana jest jako materiał do wykonania:

sufitów podwieszanych (poziomych) oraz zabudowy poddaszy (skośnych połaci);
ścian działowych, przedścianek, okładzin ściennych – suchych tynków (płyty mocowane są do ściany za pomocą kleju gipsowego);
obudowy szachtów i pionów instalacyjnych;
zabudowy wnęk, półek, dekoracji, ciekawych elementów aranżacyjnych.